Introduction
Pour saler les jambons (cambajons) et les parties osseuses, on utilisait soit un carnièr ou une maie (mag), sorte de coffre posé sur le sol de la cave, soit un nauc salador creusé dans un tronc (rol) de noyer (noguièr), soit lo bacon, ensemble de planches ajustées et posées sur des tréteaux.
Lo trinquet est la colonne vertébrale du cochon.
On conservait la saucisse dans de l’huile alors que les saucissons et les jambons (cambajons) secs étaient déposés dans une grande caisse remplie de cendres tamisées.
Ethnotexte
Odette VAYSSE
née Delbruel en 1933 à La Tournarie de Crespin.
Transcription
Occitan
Français
« Per metre a la sal, aquò èra lo bacon. Aquò èra dos bancairons, tres o quatre pòsses e un bocin de palha dessús.
Metiam lo trinquet a la sal, fasiam de tròces e ne fasiam la sopa. Los dròlles aimavan aquò, ajustàvem un trufet redond, un talhon de ceba, de sal… Aquò fasiá lo despartin.
Los pès, los metiam a la sal, tanben. Los manjàvem l'ivèrn. Los copàvem en sièis talhons cadun. La velha, lor fasiam prene un bolh, se netejavan e començavan de còire. Lo lendeman, los tornàvem far còire per far lo despartin. Aquò confissiá ambe de carròtas.
Lo cambajon se manjava crus, lo matin per desjunar amb un trufet redond o alara n'i a que lo metián per la sopa. Lo daissàvem entièr e lo salàvem. Començàvem de salar la codena ambe de salmoira. Fasiam la salmoira ambe de sal e de vinagre. Après, lo tornàvem jaire sus la codena e metiam de sal sus tota la carn de cambajon. Caliá ne butar plan a l'airal de l'òs, que las moscas i anèsson pas. Lo daissàvem aquí quaranta jorns sul bacon. Après, l'estorràvem, tornàvem metre de sal pròpra, plegàvem aquò dins un torchon e dins una saca de papièr. Apièi, penjàvem aquò a la chiminèia, que sequèsse. De còps, lo monde lo li daissavan jusca que las calors arribèsson. Alara, lo montavan al trast, dins las cendres, dins una vièlha mag. »
Metiam lo trinquet a la sal, fasiam de tròces e ne fasiam la sopa. Los dròlles aimavan aquò, ajustàvem un trufet redond, un talhon de ceba, de sal… Aquò fasiá lo despartin.
Los pès, los metiam a la sal, tanben. Los manjàvem l'ivèrn. Los copàvem en sièis talhons cadun. La velha, lor fasiam prene un bolh, se netejavan e començavan de còire. Lo lendeman, los tornàvem far còire per far lo despartin. Aquò confissiá ambe de carròtas.
Lo cambajon se manjava crus, lo matin per desjunar amb un trufet redond o alara n'i a que lo metián per la sopa. Lo daissàvem entièr e lo salàvem. Començàvem de salar la codena ambe de salmoira. Fasiam la salmoira ambe de sal e de vinagre. Après, lo tornàvem jaire sus la codena e metiam de sal sus tota la carn de cambajon. Caliá ne butar plan a l'airal de l'òs, que las moscas i anèsson pas. Lo daissàvem aquí quaranta jorns sul bacon. Après, l'estorràvem, tornàvem metre de sal pròpra, plegàvem aquò dins un torchon e dins una saca de papièr. Apièi, penjàvem aquò a la chiminèia, que sequèsse. De còps, lo monde lo li daissavan jusca que las calors arribèsson. Alara, lo montavan al trast, dins las cendres, dins una vièlha mag. »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...