La rosseta e los pelonièrs

Collecté en 1992 par IOA Sur la Commune de Quins Voir sur la carte
J'apporte des précisions ou
je demande la traduction >

Introduction

Les variétés étaient nombreuses. Certaines étaient recherchées pour faire les grillées (greladas). Il y avait des variétés (menas) locales, des précoces (aborivas) et des tardives (tardivas), ce qui permettait d'étaler la récolte. 

On conservait les castanhas sur place, dans leur bogue, entassées en pelonièrs.

Ethnotexte

Pierre FRAYSSE

né en 1906 à La Rénovie de Quins.

Transcription

Occitan
Français
« I aviá la rosseta, la rosseta ponchuda, e la pus repanduda aquò èra la salanda puèi la bèla del bart.
La rosseta èra per una grelada, se separava melhor, se rufava facilament quand èra grilhada. Amai quand menàvem los pòrcs dins las castanhals, las coneissián, anavan manjar en prumièr aquelas rossetas. Ne demorava pas, d'aquelas. Ni mai se i aviá un pelonièr qu'apelàvem, que las rossetas demoravan bravament dins los pelons quand tombavan. Alara sarràvetz aquò en emmont e, quand aviá pro plò(g)ut, aquò se demesissiá plus facilament. Mès sabètz, quand aquò èra una maura vièlha, desmargava lo pelonièr per manjar las castanhas. 
Los pelons tombavan abans las fuèlhas. Amassavan los pelons e fasián un pelonièr. 
N'amassàvem un parelh de tombarelats, de castanhas. »

Pas de traduction pour le moment.

© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron

Localisation

Vous aimerez aussi...

En cours de chargement...