Buguda, repais d'escodre, solenca
Introduction
Le dernier jour des battages, on faisait un repas de fête, la solenca. Mais, avant cela, dans les grandes exploitations, la maîtresse de maison devait préparer les nombreux repas à servir chaque jour aux escodeires.
Ethnotexte
André et Paulette LACOMBE
né en 1927 à La Borie-Haute de Manhac ; née Gaben en 1927 à Quins.
Transcription
Occitan
Français
« Se caliá levar a cinc oras. Lo matin, aquò fasiá pas pena mès dos jorns de suita, sabètz que, lo lendeman, per se tornar levar, las filhas...
A mesura qu’arribavan lor pagàvem lo cafè. Pièi anavan escodre.
A sèt o uèch oras, dejunavan ambe de sopa, de cambajon e de favas, pièi portàvem la beguda pel sòl. Aquí i aviá de salsissa coma cal e de chaudèls trempats dins de vin blanc.
A miègjorn venián manjar. I aviá las polas farcidas. Lo paure fabre nos tuava un vedèl e tiràvem d’aquí. Pièi fasiam de fromatge de cap, tot aquò. Pièi i aviá de favas, de polets rostits o de rits e de pastisses. Pièi fasiam las aurelhetas atanben, los pets de nòna.
Los portaires èran pus gastats, al granièr, lor ne metiam dins una assièta. Trimavan mai, caliá montar l’escalièr de l'ostal e l’escalièr del granièr ambe las sacas, e encara un autre escalièr.
A quatre oras i aviá la beguda e lo ser tornar mai lo repais.
Gardàvem los fetges de las polas e la ventresca que fasiam la sopa e pièi de l’api, de persilh, de pan, un briat de farina, de lach, un alh e un uòu. Farcissiam e fasiam còire. De còps que i a, davalavan las polas al fons d’un potz dins un panièr per que se conservèsson frescas dos o tres jorns. »
A mesura qu’arribavan lor pagàvem lo cafè. Pièi anavan escodre.
A sèt o uèch oras, dejunavan ambe de sopa, de cambajon e de favas, pièi portàvem la beguda pel sòl. Aquí i aviá de salsissa coma cal e de chaudèls trempats dins de vin blanc.
A miègjorn venián manjar. I aviá las polas farcidas. Lo paure fabre nos tuava un vedèl e tiràvem d’aquí. Pièi fasiam de fromatge de cap, tot aquò. Pièi i aviá de favas, de polets rostits o de rits e de pastisses. Pièi fasiam las aurelhetas atanben, los pets de nòna.
Los portaires èran pus gastats, al granièr, lor ne metiam dins una assièta. Trimavan mai, caliá montar l’escalièr de l'ostal e l’escalièr del granièr ambe las sacas, e encara un autre escalièr.
A quatre oras i aviá la beguda e lo ser tornar mai lo repais.
Gardàvem los fetges de las polas e la ventresca que fasiam la sopa e pièi de l’api, de persilh, de pan, un briat de farina, de lach, un alh e un uòu. Farcissiam e fasiam còire. De còps que i a, davalavan las polas al fons d’un potz dins un panièr per que se conservèsson frescas dos o tres jorns. »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...