L'Escribòta

« Guilhaume se marida,
Guilhaume es tant polit ! (bis)

Se la se pren tròp jove,
Se'n saurà pas servir… (bis)

Guilhaume va a la guèrra,
Servir lo rei Loís. (bis)

Mès dins sèt ans tornèt,
Al senh de son país. (bis)

Se'n va tustar a la pòrta,
“Escribòta, duèrb-me !” (bis)

Sa mèra fa(gu)èt responsa,
“Escribòta i es pas…” (bis)

Los Maures la t’an presa,
A Castèlsarrasin. (bis)

“Ieu l’anarai ben quèrre,
Quite de lai morir… (bis)

Farai far una barqueta,
Li me metrai dedins. (bis)

Sus l’ai(g)a correrai,
A Castèlsarrasin.” (bis)

S’abilhèt en paure,
En paure pele(g)rin. (bis)

Se'n va tustar a la pòrta,
A Castèlsarrasin. (bis)

L’Escribòta, d’a la fenèstra,
Li gita un bèl ardit. (bis)

“Piètr’aumòrna, Madama,
Sèm del mème país ! (bis)

– Cossí aquò pòt èstre,
Que sèm del mème país ? (bis)

Los aucelons que volon,
Çai sabon pas venir… (bis)

I a que las irondèles,
Que son per tot país. (bis)

– Se vos sètz l’Escribòta,
Ieu siái vòstre mari ! (bis)

– Se vos sètz mon mari,
Anatz atalar lo rossin ! (bis)

Ieu fau de cambra en cambra,
Cercar l’aur lo pus fin.” (bis)

Quand sia(gu)èt a mièja-mar,
La vegèron trelusir. (bis)

“Ò traite pele(g)rin,
Tu que nos a traít ! (bis)

Sèt ans, la t’avèm noirida,
De pan e de bon vin ! (bis)

Sèt raubas li avèm crompadas,
Del drap lo pus fin ! (bis)

– Sèt ans l’avètz noirida,
Sèt ans vo’n sètz servit !” (bis) »

« Guilhaume se marida,
Guilhaume es tant polit ! (bis)

Mès se la se pren tròp jove,
Se'n saurà pas servir… (bis)

Guilhaume va la guèrra,
Servir lo rei Loís. (bis)

E dins sèt ans tornèt,
Al senh de son país. (bis)

Se'n va tustar a la pòrta,
“Escribòta, duèrb-me !” (bis)

Sa mèra fa(gu)èt responsa,
“Escribòta i es pas… (bis)

Los Maures la t’an presa,
A Castèlsarrasin. (bis)

– Ieu l’anarai ben quèrre,
Quite de lai morir… (bis)

Farai far una barqueta,
Li me metrai dedins. (bis)

Sus l’ai(g)a correrai,
A Castèlsarrasin.” (bis)

S’abilhèt en paure,
En paure pele(g)rin. (bis)

Se'n va tustar a la pòrta,
A Castèlsarrasin. (bis)

L’Escribòta, d’a la fenèstra,
Li gita un bèl ardit. (bis)

“Piètr’aumòrna, Madama,
Sèm del mème país ! (bis)

– Cossí aquò pòt èstre,
Que sèm del mème país ? (bis)

Los aucelons que volon,
Çai sabon pas venir… (bis)

I a que las irondèles,
Que son per tot país. (bis)

– Se vos sètz l’Escribòta,
Ieu siái vòstre mari ! (bis)

– Se vos sètz mon mari,
Anatz atalar lo rossin ! (bis)

Ieu fau de cambra en cambra,
Cercar l’aur lo pus fin.” (bis)

Quand sia(gu)èt a mièja-mar,
La vegèron trelusir. (bis)

“O traite pele(g)rin,
Tu que nos a traít ! (bis)

Sèt ans, l'avèm noirida,
De pan e de bon vin ! (bis)

Sèt raubas li avèm crompadas,
Del drap lo pus fin ! (bis)

– Sèt ans l’avètz noirida,
Sèt ans vo’n sètz servit !” (bis) »