La fònt de Bramalop

« A las framboèsas e los aires,
L'ai(g)a fresca que li ai begut,
Anatz-i los passejaires,
Quand l'estiu serà vengut.
Al mièg del bòsc d'Aubrac,
Entre de ròcs plan negres,
Aquí per un sarral,
Que verdís tot l'esiu,
Ont florís la narcissa,
A l'ombra dels gamasses,
Raja l'estiu tant que l'ivèrn,
La fònt de Bramalop.
Anatz-i los politicaires,
Quand l'estiu serà vengut.
L'aperitif mancava,
Mès n'aviam pas besonh,
I aviá prossa ginçana,
E rien que la sentor.
Ai ! que nos sèm carrats,
Al pè d'aquel terond,
Èrem una vintena,
E totes de bona umor.
Anatz-i los amusaires,
Quand l'estiu serà vengut.
Charrièr de Lassots,
Perqué montavas pas,
Mèstre de la cabreta,
Nos jo(g)ar un bocin ?
Un regret, una borrèia,
Una valsa, una pòlca,
Amont a Bramalop,
Te volèm mai ausir !
Menatz-i un cabretaire,
Quand l'estiu serà vengut.
Totes los cantaleses,
Pastres, vedelièrs e rols,
Braves garçons francasses,
En fòrma de pilièr.
Vos qu'avètz la costuma,
D'esparnhar los esclòps,
Per far veire qu'encara,
L'òm pòt marchar pès nuds,
Anatz-i sus la pelosa,
Quand l'estiu serà vengut.
De Sent-Genièis a Pradas,
Pomairòls e Viurals,
Sent-Cosme e Lassots,
E Aurèla-Verlac,
Sant-Chèli, Lasbinals,
Castèlnòu, Sent-Urcise,
Dins tota la region,
Filhetas e garçons,
Totes la cantaràn.
Anatz-i filhetas e garçons,
Quand l'estiu serà vengut. »