Las campanhas de batatge
Introduction
Les premières machines à battre les céréales, appelées cròcapalhas, étaient actionnées par des hommes, à la manivelle, ou par un manège de vaches ou de juments. Vinrent ensuite les batteuses utilisant l’énergie produite par une machine à vapeur (caufaira).
Les jours de battages, les repas étaient nombreux et copieux. Dans les grosses exploitations, le dernier jour des battages, on faisait un repas de fête, la solenca.
Ethnotexte
Jean SALGUES
né en 1924 au Mazet du Vialar du Tarn.
Transcription
Occitan
Français
« Escodián amb una brisaira qu’apèlan. Aquò èra una machina que i aviá un batur e la fasián virar amb una espèça de motur a essença, a l’epòca. Lo gran e la palha tombavan ensemble e i aviá los tipes que, ambe la forca, brandissián la palha aquí. Pièi, i aviá un ventaire.
Èran tota una équipa.
Amassavan aquelas polsas ambe la palha brisada, metián en rota lo ventaire, ventavan lo blat e ensacavan lo blat. Metián la palha a la palhièira de l’autre costat.
Se passava atal.
Mon paire, quand agèt vint ans, crompèt una machina per escodre. Calguèt anar far la campanha. Començavan al començament de julhet e arrestavan al Prumièr de l’An o al mes de janvièr. Anavan dins lo Gers en l’aval, dins lo Lòt-e-Garona, o lo Tarn-e-Garona en l’aval. Fasián en montent. Trigossavan aquò aval ambe de vacas, de gròssas vacas blancas. Metián un parelh o dos davant e tiravan la machina amb aquò.
Per la menar en l’aval aquò èra ambe de chavals, coma li aviá un long camin, e d’ègas.
Caufavan ambe de boès e de carbon. Lo que aviá pas d’argent e qu’aviá de boès, fasiá ambe de boès.
Aviá dos obrièrs que pagava per l’adujar a-n-aquela campanha. Quand tot èra finit, anavan se logar coma vailet, per trabalhar, per anar sonhar de vacas o de buòus, çò que i aviá.
Vendèt las machinas a la Guèrra de 14 e venguèt a la bòria ambe son fraire. N’i aviá vint-a-cinc ans que lo fasiá. Aviá començat en 1890. »
Èran tota una équipa.
Amassavan aquelas polsas ambe la palha brisada, metián en rota lo ventaire, ventavan lo blat e ensacavan lo blat. Metián la palha a la palhièira de l’autre costat.
Se passava atal.
Mon paire, quand agèt vint ans, crompèt una machina per escodre. Calguèt anar far la campanha. Començavan al començament de julhet e arrestavan al Prumièr de l’An o al mes de janvièr. Anavan dins lo Gers en l’aval, dins lo Lòt-e-Garona, o lo Tarn-e-Garona en l’aval. Fasián en montent. Trigossavan aquò aval ambe de vacas, de gròssas vacas blancas. Metián un parelh o dos davant e tiravan la machina amb aquò.
Per la menar en l’aval aquò èra ambe de chavals, coma li aviá un long camin, e d’ègas.
Caufavan ambe de boès e de carbon. Lo que aviá pas d’argent e qu’aviá de boès, fasiá ambe de boès.
Aviá dos obrièrs que pagava per l’adujar a-n-aquela campanha. Quand tot èra finit, anavan se logar coma vailet, per trabalhar, per anar sonhar de vacas o de buòus, çò que i aviá.
Vendèt las machinas a la Guèrra de 14 e venguèt a la bòria ambe son fraire. N’i aviá vint-a-cinc ans que lo fasiá. Aviá començat en 1890. »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...