La feda negra (La trèva d'al Maset)
Introduction
Les trèvas sont des revenants qui se manifestaient de diverses manières afin de contraindre les héritiers à faire dire des messes pour le repos de l'âme du défunt.
Cette croyance était très répandue jusqu'au début du XXe siècle.
Pour faire cesser ces phénomènes, on faisait appel au curé.
La tradition orale rapporte que les croix implantées dans les campagnes et la sonnerie de l'angélus chassaient les trèvas.
Ce récit est à rapprocher des histoires, très courantes en Rouergue, de Drac changé en ovin.
Son
Jean SALGUES
né en 1924 au Mazet du Vialar du Tarn.
Transcription
Occitan
Français
« Aquela feda negra, aquò èra un vesin que… Nòstra mèra o nos aviá contat, aquò, ambe nòstre pèra. Que aviá un tropelon de fedas, una dotzena de fedas e un ase. Aquelas fedas, las anavan gardar per un camp que i a aquí en bas e, figuratz-vos, que aquelas fedas… I aviá una feda negra que s’èra amassada, comptavan qu'èra la de quauqu'un, fasiá pas que bramar. Bramava aquela feda ! Fasiá pas que bialar. Quand arribèt aicí que las clau(gu)èron, montèt a l’ostal, aquela femna, anèt quèrre l’òme. Di(gu)èt :
“Vèni veire, i a una feda, sabe pas d’ont es venguda mès fa pas que bramar, aval ! Mès alara…”
Alara davalèt e quand sosquèron aval, l’agachèron e tot en un còp aquela puta de feda…, Diu me damne, una fumarièira, un espèce de reion de fuòc… e fffft ! vegèron pas res pus.
Presumèron qu’aquò èra una trèva. »
“Vèni veire, i a una feda, sabe pas d’ont es venguda mès fa pas que bramar, aval ! Mès alara…”
Alara davalèt e quand sosquèron aval, l’agachèron e tot en un còp aquela puta de feda…, Diu me damne, una fumarièira, un espèce de reion de fuòc… e fffft ! vegèron pas res pus.
Presumèron qu’aquò èra una trèva. »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...