Lo curè de nòstra capeleta… (La prefàcia)

« Lo curè de nòstra capeleta,
Que n’èra pas brica nigaud,
Tot en diguent sa messeta,
Agachava pel fenestròt.
Agachava la cosinièra
Qu’èra en trin de far lo bolhon
E se metèt en colèra
Contra la bèla Marion :
“E tu Marieta, qu’es aquò que fas,
Qu’aquel aste tornège pas ?
E se me fas cramar lo piòt,
Te fotrai ben ambe lo barròt !
As sul fornèl la caçairòla,
Que bronzina coma una fòla,
E lo bolhon se'n va sortir,
Ba te farà ben totes confir !
Et te Deum cum angeli,
Ra… miladi,
Fot-me lo camp tirar de vin !”
E coma ven lo sacristenh :
“Vai-te'n tirar d’aquel d’al coenh.
– E tu clergue, quand sonaràs,
Fai semblant de sangnar del nas,
E fot-me lo camp al pus lèu,
Me prevenir aquel borrèu
Que me soanhe lo fricandèu.”
Cælis, celorum.
“Me calriá ben te dire quicòm,
Que se me caliá pas dire la messa,
Te trucariái ambe la cabeça,
Te fotriái sus las cuèissas e sus las patèrnas,
Ambe totas las doas mans !
Per Cristum Dominum nostrum.
Jutjatz-me se dins un ostal,
L’òm se deu comportar aital !
Se quand òm a la cosina en trin,
Òm deu clapar ambe Catin !
Las femnas, avètz la lenga de verin !
Seretz jutjadas totas doas,
E damnadas coma d’esclòps
Per aquel miserable piòt
Qu’es tot negre coma un carbòt.
A… Marieta, as fach un polit còp…
Sanctus, sanctus,
Sanctus Deus qui es benit,
M’as fach cramar lo rostit.
Hosanna,
Lo barròt te visitarà.
Amen.” »