Joaneton

« La Joaneton totjorn nos redisiá,
Qu’ela jamai n’auriá pas fantasiá,
E que cap d’òme la paupariá pas,
Ni pel genolh, ni solament pel braç.
Mès a quaranta ans l’idèia li cambièt,
Que de se maridar fola ne sia(gu)èt,
Talament que la nòstra Joaneton,
G(a)lopava, aicí, alà, los òmes al pus long.

Quand aquò nos tracassa,
Aï, aï, qual trabalh !
Es quicòm de cocassa,
Qu’entortilha coma cal.
Los vièlhs coma los joves
Son turmentats pel mal,
Quand aquò nos tracassa,
Aï, aï, aï, ò là, là, quel trabalh !

Voliá Jantet, lo merchand de topins.
El, li respondèt : “Pòdi pas, tant pís !”
Voliá Lorquet que fasiá restaurant,
Mès li di(gu)èt : “Non, non, pas d’aqueste an.”
Anèt tustar chas un vièlh cantonièr,
Que li me fa(gu)èt davalar l’escalièr,
Quant al grolièr, que demòra sul pont,
Engulèt coma cal la nòstra Joaneton.

Mès que la dròlla se rebutèt pas
Se'n fot lo camp, va dusca a l’autre mas,
E tanlèu qu'entrevegèt Peironèl,
Li me faguèt signe amb un èrt cocarèl.
Mès coma se li agèsson gitat de ròcs
Sol mon Peironèl se'n anèt tot als tròts.
Un còp de mai ma paura Joaneton,
Te cal demorar aquí sola amb un autre afront.

Enfin, un jorn t’arriba un pairolièr,
Que de lavar n’aviá una brave mestièr,
Sans pensar mal, crida a la Joaneton :
“De l’estamaire, es que n’auriatz besonh ?”
A ! lo brave òme, qu’agèt dich aquí !
Nòstra drollassa ne sòrt d’empr’aquí,
En crident : “Ai aicí lo que me vòl !”
E sens maitas faiçons li me sauta al còl… »