La campana de Bleissòl

Collecté en 1999 par IOA Sur la Commune de Vabre-Tizac Voir sur la carte
J'apporte des précisions ou
je demande la traduction >

Introduction

La tradition orale occitane regorge de témoignages relatant la protection des objets sacrés par les populations pendant l'époque révolutionnaire (cloches noyées ou enterrées pour qu’elles ne tombent pas entre les mains des révolutionnaires, objets cultuels cachés dans la nature ou dans des maisons particulières…).

Ethnotexte

Paul MARMIESSE

né en 1930 au Landas de Vabre-Tizac.

Transcription

Occitan
Français
« Un còp èra, li aviá la parròquia d’a Bleissòl. Dison la messa un còp per an a Bleissòl mès i a pas pus de glèi(s)a.
A la Revolucion, coma en plasses d’airals, per far de canons lor mancava de bronze. Se'n prenguèron, plan sovent, a las campanas per çò que, un còp èra, los curès èran mèstres e, a la Revolucion, èra puslèu l’invèrse.
Aquel monde, quand agèron despenjada la campana, la carguèron sus una carreta, e se'n anèron – èra miègjorn – se'n anèron manjar sai pas ont.
Lo monde d’a Bleissòl, quand vegèron aquela campana cargada, di(gu)èron :
“La podèm pas quand mème daissar partir !”
Li aviá una posaca e la li t’i fotèron dedins ; aquò se clau(gu)èt dins la lòsa, la tornèron pas trobar.
A Vabre, quauquas annadas pus tard, quand la parròquia d’a Bleissòl sia(gu)èt suprimada, aquela campana, la portèron al cloquièr d’a Vabre. E sai pas – aquò’s aquí que soi pas se(g)ur, n’avèm cambiadas doas dempèi de campanas a Vabre – ieu pensi que la d’a Bleissòl enquèra es a Vabre.
Èra lo curat Andurand que lo m’aviá dich. »

Pas de traduction pour le moment.

© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron

Localisation

Vous aimerez aussi...

En cours de chargement...