Introduction
Les paroles de cette chanson écrite par l'abbé Célestin Aygalenc (1915-1959), curé de La Terrisse, né au Monastère-Cabrespine (Coubisou), illustrent l'attachement des montanhièrs à leur culture.
L'air est celui du "Rossinhòl" que certains font remonter aux guerres napoléoniennes.
Il s'agit d'une valse.
L'aüc ou aluc (verbe : aücar, alucar) est un cri de joie qui se poussait au retour des veillées ou entre montanhièrs, d'un masuc à l'autre.
Il ponctue encore le rythme de la bourrée.
Son
Albert CANCE
né en 1926 à Trégoux de Sainte-Radegonde, décédé en 2015.
Transcription
Occitan
Français
« Plan luènh amont sus la montanha,
Al mièg de cada pastural,
Dins l’èrba fresca e las ginçanas,
Trobaretz un trace d’ostal,
Lo vedelièr, lo cantalés,
Ambe lo pastre,
I butan de cranes aücs,
Aquí l’avètz vòstre masuc.
Quand dintraretz dins la cosina,
I veiretz coma mobilièr,
Al torn d’una taula pauc mesa,
Los candelons e los colièrs,
E sul darrèr dins lo tarrièr,
La bona cava,
Dins la frescura e dins lo cuc,
Garda la forma del masuc.
E tot amont jost la tiulada,
Al ras del fen pels vedelons,
Cadun plegat dins la fleçada,
Los òmes barran los uèlhons,
Quand dins la nuèch bufa en gisclent,
La Cantalesa,
Darrèr lo pargue rescondut,
S’endòrm lo tropèl del masuc.
E lo matin plan revelhats,
Dins l’aubièira e los pès nuds,
Ambe la sèla e lo farrat,
Se'n van los òmes del masuc,
Quand los vedèls an fach un briat,
Una tetada,
Cada tetina sul farrat,
Es una brava fònt de lach.
Quand a la fin d’un despartin,
Tastaretz la forma d’Aubrac,
Pensaretz que ser e matin,
Los cantaleses an trimat,
Per vos donar coma dessèrt,
Lo bon fromatge,
E cridaretz dins un aüc :
“Viva los òmes del masuc !”
Viva totes los cantaleses,
Que fan la forma e l’encalat,
E los pastres de las devesas,
Al mièg de lor tropèl d’aubracs,
Viva lo rol, lo vedelièr,
De la montanha,
E que totjorn sus cada truc,
Demòren dreches los masucs ! »
Al mièg de cada pastural,
Dins l’èrba fresca e las ginçanas,
Trobaretz un trace d’ostal,
Lo vedelièr, lo cantalés,
Ambe lo pastre,
I butan de cranes aücs,
Aquí l’avètz vòstre masuc.
Quand dintraretz dins la cosina,
I veiretz coma mobilièr,
Al torn d’una taula pauc mesa,
Los candelons e los colièrs,
E sul darrèr dins lo tarrièr,
La bona cava,
Dins la frescura e dins lo cuc,
Garda la forma del masuc.
E tot amont jost la tiulada,
Al ras del fen pels vedelons,
Cadun plegat dins la fleçada,
Los òmes barran los uèlhons,
Quand dins la nuèch bufa en gisclent,
La Cantalesa,
Darrèr lo pargue rescondut,
S’endòrm lo tropèl del masuc.
E lo matin plan revelhats,
Dins l’aubièira e los pès nuds,
Ambe la sèla e lo farrat,
Se'n van los òmes del masuc,
Quand los vedèls an fach un briat,
Una tetada,
Cada tetina sul farrat,
Es una brava fònt de lach.
Quand a la fin d’un despartin,
Tastaretz la forma d’Aubrac,
Pensaretz que ser e matin,
Los cantaleses an trimat,
Per vos donar coma dessèrt,
Lo bon fromatge,
E cridaretz dins un aüc :
“Viva los òmes del masuc !”
Viva totes los cantaleses,
Que fan la forma e l’encalat,
E los pastres de las devesas,
Al mièg de lor tropèl d’aubracs,
Viva lo rol, lo vedelièr,
De la montanha,
E que totjorn sus cada truc,
Demòren dreches los masucs ! »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...