Toèna Boèna

« Aquò èra una familha que avián un enfant pas tròp desgordit. S’apelava Toèna Boèna. Se rapelava pas de res. Sa maire lo gardava a l’ostau, li fasiá far qualquas comissions mès, quand anava far una comission li disiá :
“Repeta tot pel camin per çò que o oblidaràs !”
Un jorn, la maire voliá far una pompa e li caliá un melange de farina, alara li di(gu)èt :
“Anaràs al molin e diràs al molinièr que te dòne de farina de blat negre e de farina de froment.”
Li donèt dos saquetons.
“Cau que me'n mete tres ponhadas per sac. En partent, repeta tot pel camin, aval, per pas o oblidar…”
Alara se'n va pel camin :
“Tres ponhadas per sac… Tres ponhadas per sac… Tres ponhadas per sac…”
En sortent del vilatge, i aviá una granda bòria e èran en tren de semenar un grand camp. Lo patron agachava far sos òmes. El s’amena :
“Tres ponhadas per sac… Tres ponhadas per sac… Tres ponhadas per sac…
– Grand polisson, me soetas que a cada sac n’i aja pas que tres ponhadas ?”
Li te fot un escopetau e se'n va.
“Cossí cau dire donc ?
– Te cau dire : “Carradas n’i aja !”
Toèna se'n tòrna partir :
“Carradas n’i aja ! Carradas n’i aja ! Carradas n’i aja !”
Pus en nalt, troba un entarrament. Portavan un grand òme que pesava, dins un grand cercueil. Se remplaçavan cada cent mèstres. L’altre s’amena :
“Carradas n’i aja ! Carradas n’i aja ! Carradas n’i aja !”
Paure enfant, li te fotèron un altre tustau…
“E cossí cau dire donc ?
– Te cau dire : “Que lo Bon Dius te perdone !”
Tòrna partir :
“Que lo Bon Dius te perdone ! Que lo Bon Dius te perdone ! Que lo Bon Dius te perdone !”
Ne trobèt dos que anavan entarrar un can :
“Que lo Bon Dius te perdona !
– Espèci d’imbecille, vòls que lo Bon Dius perdone a un can ?
– E cossí cau dire donc ?
– Te cau dire : “Atau menan las ròssas !”
Alara se'n va totjorn :
“Atau menan las ròssas ! Atau menan las ròssas ! Atau menan las ròssas !”
Aquí tròba una nòça. I aviá una nòvia polida, tanlèu que lo camin èra un bocin sale, l’atapavan, la portavan. Èran sèt o uèch per menar aquela nòvia. E l’altre que s’amena :
“Atau menan las ròssas !”
Paure monde, pausan la nòvia e li te foton un altre tustau…
“E cossí cau dire donc ?
– Te cau dire : “Atau fasquan totas !”
Tòrna partir : “Atau fasquan totas ! Atau fasquan totas ! Atau fasquan totas !”
Arriba a-z-un altre pichon vilatjon, i aviá una granja que cramava. E el :
“Atau fasquan totas !”
Malurós, li te foton un altre tustau…
“E cossí cau dire donc ?
– Te cau dire : “Que lo Bon Dius t’escantigue !”
E se'n va :
“Que lo Bon Dius t’escantigue ! Que lo Bon Dius t’escantigue ! Que lo Bon Dius t’escantigue !”
Ne'n tròba un altre que dempièi lo matin voliá alucar lo forn per far de pan e i podiá pas arribar. E el que fasiá :
“Que lo Bon Dius t’escantigue !
– A miladiu, ieu que soi aquí dempièi lo matin !
– E cossí cau dire donc ?
– Te cau dire : Fuoquet aquí per aquel trauquet !”
Tòrna partir :
“Fuoquet aquí per aquel trauquet ! Fuoquet aquí per aquel trauquet ! Fuoquet aquí per aquel trauquet !”
Enlai, ne tròba un que èra anat tombar las bragas. El s’amena :
“Fuoquet aquí per aquel trauquet !”
Li fotèt una patanada que acabèt de lo tuar. »