Lo fornèl
Introduction
Cette chanson a été écrite par l'abbé Célestin Aygalenc (1915-1959), curé de La Terrisse, le 22 janvier 1943, sur l'air de "L'aure de la camba tòrsa".
On notera la vocalisation du "l" de teulada (toiture), dòl (deuil), ostalada (maisonnée) en "u" : teuada, dòu, ostauada. Cette particularité linguistique est propre au nord du département.
Son
Jeanne ANDRIEU
née Raffy en 1924 à Paris.
Transcription
Occitan
Français
« “Quora poirai veire fumar,
Del paure ostau ont ieu nasquère,
Sus la teuada lo fornèl,
Bastit per nòstres paures vièlhs ?” (bis)
Atau cantan nòstres enfants,
Quand parton per la capitala,
E lo ser en clutent les uèlhs,
Cadun pensa al siu fornèl. (bis)
Lo vièlh fornèl de nòstre ostau,
N’a vistas de totas las raças,
Lo jorn que nais un pichonèl,
Que sembla fièr nòstre fornèl ! (bis)
Quand al cloquièr sòna un bèl jorn,
Lo carilhon de las batejalhas,
Per festejar l’enfant novèl,
Fuma blancós lo vièlh fornèl. (bis)
Mès quand l’enfant devengut bèl,
Arriba al jorn de son mari(d)atge,
Veiretz un fum tot solemnèl,
Sortir de nòstre vièlh fornèl. (bis)
E se jamai la mòrt un jorn,
Pòrta lo dòu dins l’ostauada,
Coma per sègre l’arma al Cèl,
Mònta lo fum del vièlh fornèl. (bis)
Lo jorn que tornèm a l’ostau,
Ont s’escolèt nòstra junessa,
Del pus luènh que portèm les uèlhs,
Lo cerquèm totes lo fornèl. (bis)
Quand sus la fin de vòstres jorns,
Las cambas se faràn pas lèstas,
Anatz morir coma les vièlhs,
A l’ombra del vòstre fornèl. (bis) »
Del paure ostau ont ieu nasquère,
Sus la teuada lo fornèl,
Bastit per nòstres paures vièlhs ?” (bis)
Atau cantan nòstres enfants,
Quand parton per la capitala,
E lo ser en clutent les uèlhs,
Cadun pensa al siu fornèl. (bis)
Lo vièlh fornèl de nòstre ostau,
N’a vistas de totas las raças,
Lo jorn que nais un pichonèl,
Que sembla fièr nòstre fornèl ! (bis)
Quand al cloquièr sòna un bèl jorn,
Lo carilhon de las batejalhas,
Per festejar l’enfant novèl,
Fuma blancós lo vièlh fornèl. (bis)
Mès quand l’enfant devengut bèl,
Arriba al jorn de son mari(d)atge,
Veiretz un fum tot solemnèl,
Sortir de nòstre vièlh fornèl. (bis)
E se jamai la mòrt un jorn,
Pòrta lo dòu dins l’ostauada,
Coma per sègre l’arma al Cèl,
Mònta lo fum del vièlh fornèl. (bis)
Lo jorn que tornèm a l’ostau,
Ont s’escolèt nòstra junessa,
Del pus luènh que portèm les uèlhs,
Lo cerquèm totes lo fornèl. (bis)
Quand sus la fin de vòstres jorns,
Las cambas se faràn pas lèstas,
Anatz morir coma les vièlhs,
A l’ombra del vòstre fornèl. (bis) »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...