Les enfants de la montanha
Introduction
Cette chanson a été composée par Marcel Laporte (1910-2002), de Vitrac, sur l’air de "Les gars de la marine".
L'aüc ou aluc (verbe : aücar, alucar) est un cri de joie qui ponctue encore aujourd'hui le rythme de la bourrée.
Ethnotexte
Alexandre PLANQUES
né en 1919 à Carmensac de Sainte-Geneviève.
Transcription
Occitan
Français
« Naltres sèm Montanhòls,
Tals que lo rossinhòl,
Al mièg de las vacadas,
Cantèm coma de fòls.
Del 25 de mai,
Jusca la Sant-Guirald,
Passèm qualquas mesadas,
Dins un grand pastural.
Sèm d’òmes recercats,
E dins nòstre mercat,
Segur, nos rasonèm
Per ganhar tant que podèm.
Repic :
Sèm les enfants de la montanha,
Nos risèm del missant temps,
Naltres sèm totjorn contents,
Passèm l’estiu per la ginçana,
E del rol al cantalés,
Coma de reis.
Amont sabètz l’argent se ganha,
Sens trimar, sens far presque res,
Sèm les enfants de la montanha,
L’èrt pur e la libertat,
Nos procuran bona santat.
Un mocador al còl,
En guisa de fals-còl,
Tot lo monde devina,
Qu’aquò’s un Montanhòl.
Aquò nos fa pas res,
Sabèm qu’un Parisien,
Ambe sa vèsta fina,
Presenta pas tant bien.
T’avèm ben qualques esclòps,
Mès quand nos pesan tròp,
Les laissèm al masuc,
E partèm totes pès-nuds.
Avèm lèu cosinat,
Aquò’s pas complicat,
Sopa, burre, trufada
E gaspa a volontat.
De vin, n’avèm un pauc
Un trace de barral,
Mès tròp viste s’acaba
E tot còp fa defaut.
Malgré tot quitèm pas,
De rire e de cantar,
E de nòstre masuc,
Possèm de cranes aücs. »
Tals que lo rossinhòl,
Al mièg de las vacadas,
Cantèm coma de fòls.
Del 25 de mai,
Jusca la Sant-Guirald,
Passèm qualquas mesadas,
Dins un grand pastural.
Sèm d’òmes recercats,
E dins nòstre mercat,
Segur, nos rasonèm
Per ganhar tant que podèm.
Repic :
Sèm les enfants de la montanha,
Nos risèm del missant temps,
Naltres sèm totjorn contents,
Passèm l’estiu per la ginçana,
E del rol al cantalés,
Coma de reis.
Amont sabètz l’argent se ganha,
Sens trimar, sens far presque res,
Sèm les enfants de la montanha,
L’èrt pur e la libertat,
Nos procuran bona santat.
Un mocador al còl,
En guisa de fals-còl,
Tot lo monde devina,
Qu’aquò’s un Montanhòl.
Aquò nos fa pas res,
Sabèm qu’un Parisien,
Ambe sa vèsta fina,
Presenta pas tant bien.
T’avèm ben qualques esclòps,
Mès quand nos pesan tròp,
Les laissèm al masuc,
E partèm totes pès-nuds.
Avèm lèu cosinat,
Aquò’s pas complicat,
Sopa, burre, trufada
E gaspa a volontat.
De vin, n’avèm un pauc
Un trace de barral,
Mès tròp viste s’acaba
E tot còp fa defaut.
Malgré tot quitèm pas,
De rire e de cantar,
E de nòstre masuc,
Possèm de cranes aücs. »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...