Les enfants de la montanha

« Naltres sèm Montanhòls,
Coma les rossinhòls,
Quand arriba l’estiu,
Cantèm nòstra cançon,
Del 25 de mai,
Jusca la Sant-Guirald,
Amont per las vacadas,
Passèm qualquas mesadas,
Avèm qualques esclòps,
Mès quand nos pesan tròp,
Les quitèm pel masuc,
E nos vam totes pès-nuds.

Repic :
Sèm les enfants de la montanha,
Nos risèm del missant temps,
Naltres sèm totjorn contents,
Passèm l’estiu per las ginçanas,
E del rol al cantalés,
Coma de reis.
Aimèm l’èrt pur, la libertat,
Que nos procuran la santat.
Sèm les enfants de la montanha,
En vegent nòstra mina,
Tot lo monde o devina.

Les Montanhòls pecaire,
L’òm se preissa pas gaire,
Un mocador al còl,
Nos sèrt de fals-còl,
E presentèm tant bien,
Que cap de Parisien,
La camisa empesada,
La mina enfarinada.
Avèm coma boisson,
La gaspa a discrecion,
I a pas que lo barral,
Que tot còp nos fa defaut. »