Introduction
Nous devons les paroles de cette chanson illustrant l'attachement des buronniers (ontanhièrs) à leur culture à l'abbé Célestin Aygalenc (1915-1959), curé de La Terrisse, né au Monastère-Cabrespine (Coubisou).
L'air est celui du "Rossinhòl" que certains font remonter aux guerres napoléoniennes.
Enregistré en novembre 1988 par le Groupement d’ethnomusicologie en Midi-Pyrénées (G.E.M.P.) à l’issue d’une année d’enquêtes réalisées par Christian-Pierre BEDEL, chargé de recherches au Centre d’animation de loisirs en Rouergue (C.A.L.E.R.) pour le compte de la Mission du patrimoine ethnologique.
Son
Jean MARCILLAC
De Sainte-Eulalie d'Olt.
Transcription
Occitan
Français
« De luènh amont dins la montanha,
Al mièg de cada pastural,
Dins l’èrba espessa e la ginçana,
Trobaretz un trace d’ostal.
Lo cantalés, lo vedelièr,
Ambe lo pastre,
I butan de cranes alücs,
Aquí l’avètz nòstre masuc.
Quand dintraretz dins la cosina,
I veiretz coma mobilièr,
Altorn d’una taula pauc fina,
Los batilhons e los codièrs.
E sul darrèr, dins lo tarrièr,
La bona cava,
Dins la frescor e dins l’escup,
Garda la forma del masuc.
E tot amont jost la tiulada,
Al ras del fen pels vedelons,
Cadun plegat dins sa flaçada,
Los òmes barran los uèlhons.
Quand dins la nuèch dintra en gisclent,
La Cantaguesa,
Darrèr lo pargue rescondut,
S’enduèrm lo tropèl del masuc.
Dins lo matin plan revilhats,
Dins l’aubièira e los pès nuds,
Ambe la gèrla e los farrats,
Se'n van los òmes del masuc.
Quand los vedèls an fach un brial,
Una tetada,
Cada tetina sul farrat,
Es una brava fònt de lach.
Quand tastaretz al despertin,
La bona forma d’Aubrac,
Pensaretz qu’aqueste matin,
Los cantaleses an trimat,
Per vos donar coma dessèrt,
Lo bon fromatge,
E cridaretz d’un sol alüc :
“Viva los òmes del masuc !”
Viva totes los cantaleses,
Que fan la forma e l’encalat,
E los pastres de las devesas,
Al mièg de lor tropèl d’aubracs.
Viva lo rol, lo vedelièr,
De la montanha,
E que totjorn sus cada truc,
Demòre drech nòstre masuc. »
Al mièg de cada pastural,
Dins l’èrba espessa e la ginçana,
Trobaretz un trace d’ostal.
Lo cantalés, lo vedelièr,
Ambe lo pastre,
I butan de cranes alücs,
Aquí l’avètz nòstre masuc.
Quand dintraretz dins la cosina,
I veiretz coma mobilièr,
Altorn d’una taula pauc fina,
Los batilhons e los codièrs.
E sul darrèr, dins lo tarrièr,
La bona cava,
Dins la frescor e dins l’escup,
Garda la forma del masuc.
E tot amont jost la tiulada,
Al ras del fen pels vedelons,
Cadun plegat dins sa flaçada,
Los òmes barran los uèlhons.
Quand dins la nuèch dintra en gisclent,
La Cantaguesa,
Darrèr lo pargue rescondut,
S’enduèrm lo tropèl del masuc.
Dins lo matin plan revilhats,
Dins l’aubièira e los pès nuds,
Ambe la gèrla e los farrats,
Se'n van los òmes del masuc.
Quand los vedèls an fach un brial,
Una tetada,
Cada tetina sul farrat,
Es una brava fònt de lach.
Quand tastaretz al despertin,
La bona forma d’Aubrac,
Pensaretz qu’aqueste matin,
Los cantaleses an trimat,
Per vos donar coma dessèrt,
Lo bon fromatge,
E cridaretz d’un sol alüc :
“Viva los òmes del masuc !”
Viva totes los cantaleses,
Que fan la forma e l’encalat,
E los pastres de las devesas,
Al mièg de lor tropèl d’aubracs.
Viva lo rol, lo vedelièr,
De la montanha,
E que totjorn sus cada truc,
Demòre drech nòstre masuc. »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...