La tina

« La tina, quand èra plena, fasiá 11 barricas de 250 litres. Mon paire l’aviá avut romplida. Quand prenguère la vinha, ieu, la tina èra ceuclada ambe de boès, ambe de ceucles de boès estacats ambe de vims. Ieu, la trabalhère quatre o cinc ans après mon paire mès aquò èra pas pus rentable.
Metiam lo rasim dins la tina. Una annada que la tina èra plena completament, vojèrem per en nalt, aviam dubèrt de per-dessús per poire i anar. Mès èra pas comòde per i anar que la pòrta èra destricha. Cachàvem ambe les pès, dintràvem dins la tina. Alara fasiam un gravèl qu’apelavan, ambe de palha un pauc tressada. Metiam lo gravèl davant lo trauc e un ròc per lo téner. Quand cachàvem sabián end aquò èra e fasiam atencion al gravèl. Après, caliá comptar mai de uèch jorns, jusca temps que fermentava. E cada jorn lo fasiam trempar, amb un bigòs. »