Un còp mon fraire l'Escarmonget...

« Un còp mon fraire l’Escarmonget,
Me donèt per eritatge un siflet.
Un siflet, aquò’s pas un escritòri.
Un escritòri, aquò’s pas lo Purgatòri.
Lo Purgatòri, aquò’s pas lo Paradís,
Ni mai una lèbre, aquò’s pas un perdís.
Un perdís, n’es pas la lèbre.
Una comba, aquò’s pas un sèrre,
Un sèrre, n’es pas una comba,
Ni mai un tinau, aquò’s pas una bomba,
Una bomba, n’es pas un tinau,
Ni mai una mula, n’es pas un chivau.
Un chivau, n’es pas una mula.
Una femna mòrta n’es pas viva.
Una femna viva n’es pas mòrta,
Ni lo varrolh, aquò’s pas la pòrta.
La pòrta, n’es pas lo varrolh,
Ni la nièira, aquò’s pas un pesolh.
Un pesolh, n’es pas una nièira.
Lo vailet, aquò’s pas la chambrièira.
La chambrièira, n’es pas lo vailet,
Ni una bleda, aquò’s pas un caulet.
Un caulet, n’es pas una bleda.
Un moton, aquò’s pas una feda.
Una feda n’es pas un moton,
Ni mai una filha, aquò’s pas un garçon.
Un garçon, aquò’s pas una filha.
Lo vilatge, aquò’s pas la vila.
La vila, n’es pas lo vilatge,
Ni mai la carn aquò’s pas lo fromatge.
Lo fromatge, n’es pas la carn,
E l’armari, aquò’s pas lo placard.
Lo placard, n’es pas l’armari.
Lo curat, n’es pas lo vicari.
Lo vicari, n’es pas lo curat,
Amai un òme qu’a un pauc de sens es pas fat. »