La cançon de Joaneta
Introduction
Cette pastorèla est très populaire en Rouergue où elle a été largement diffusée par la Jeunesse agricole catholique. Elle semble remonter au moins au XIXe siècle.
Dans les chansons comme dans les contes, le loup incarne bien sûr la bête sauvage et féroce mais également le prédateur masculin.
Son
Marie MIROU
née Malvezin en 1914 à Cassaniouze (15).
Transcription
Occitan
Français
« Quand lo pastorèl se’n va gardar,
Se’n va sonar Joaneta, lalà,
Ai, ai, ai, Joaneta, lalà,
Se’n va sonar Joaneta.
“Joaneta ont anarem gardar,
Per ne'n passar una oreta, lalà,
Ai, ai, ai, Joaneta, lalà,
Per ne'n passar una oreta ?
– Aval, aval al prat barrat e sarrat,
Que n’i a tanta d’erbeta, lalà,
Ai, ai, ai, Joaneta, lalà,
Que n’i a tanta d’erbeta.”
Quand lo pastorèl so(gu)èt al prat,
L’èrba so(gu)èt molhada, lalà,
Ai, ai, ai, Joaneta, lalà,
L’èrba so(gu)èt molhada.
Lo pastorèl quita son mantèl,
Per far assetar Joaneta, lalà,
Ai, ai, ai, Joaneta, lalà,
Per far assetar Joaneta.
“Passa tu deçai e ieu delai,
Parlarem d’amoreta, lalà,
Ai, ai, ai, Joaneta, lalà,
Parlarem d’amoreta.”
En tot parlent e en tot prauti(gu)ent,
La nuèt la i a atrapada, lalà,
Ai, ai, ai, Joaneta, lalà,
La nuèt la i a atrapada.
“De qué me dirà lo miu papà,
De que me dirà la miá mamà,
De m’èstre tant atardivada, lalà,
Ai, ai, ai, Joaneta, lalà,
De m’èstre tant atardivada ?
– Tu li diràs que sans lo pastorèl,
Polit e rossèl,
Lo lop t’auriá manjada, lalà,
Ai, ai, ai, Joaneta, lalà,
Lo lop t’auriá manjada.”
Quand Joaneta so(gu)èt a l’ostau,
La broqueta rotlava, lalà,
Ai, ai, ai, Joaneta, lalà,
La broqueta rotlava,
E Joaneta plorava. »
Se’n va sonar Joaneta, lalà,
Ai, ai, ai, Joaneta, lalà,
Se’n va sonar Joaneta.
“Joaneta ont anarem gardar,
Per ne'n passar una oreta, lalà,
Ai, ai, ai, Joaneta, lalà,
Per ne'n passar una oreta ?
– Aval, aval al prat barrat e sarrat,
Que n’i a tanta d’erbeta, lalà,
Ai, ai, ai, Joaneta, lalà,
Que n’i a tanta d’erbeta.”
Quand lo pastorèl so(gu)èt al prat,
L’èrba so(gu)èt molhada, lalà,
Ai, ai, ai, Joaneta, lalà,
L’èrba so(gu)èt molhada.
Lo pastorèl quita son mantèl,
Per far assetar Joaneta, lalà,
Ai, ai, ai, Joaneta, lalà,
Per far assetar Joaneta.
“Passa tu deçai e ieu delai,
Parlarem d’amoreta, lalà,
Ai, ai, ai, Joaneta, lalà,
Parlarem d’amoreta.”
En tot parlent e en tot prauti(gu)ent,
La nuèt la i a atrapada, lalà,
Ai, ai, ai, Joaneta, lalà,
La nuèt la i a atrapada.
“De qué me dirà lo miu papà,
De que me dirà la miá mamà,
De m’èstre tant atardivada, lalà,
Ai, ai, ai, Joaneta, lalà,
De m’èstre tant atardivada ?
– Tu li diràs que sans lo pastorèl,
Polit e rossèl,
Lo lop t’auriá manjada, lalà,
Ai, ai, ai, Joaneta, lalà,
Lo lop t’auriá manjada.”
Quand Joaneta so(gu)èt a l’ostau,
La broqueta rotlava, lalà,
Ai, ai, ai, Joaneta, lalà,
La broqueta rotlava,
E Joaneta plorava. »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...