Lo pan benesit
Introduction
La tradition du pain bénit (pan benesit) était une survivance du pain des pauvres que chaque famille portait à tour de rôle à l’église pour offrir aux plus démunis et pour faire dire des messes à l’intention des âmes du Purgatoire.
Ethnotexte
Louise ALARY
née Mazars en 1910 à La Bessière de Saint-Just sur Viaur.
Transcription
Occitan
Français
« Una familha ofrissiá un pan a la Glèisa e pièissas, quand avián cuèch, qu’agèsson reüssit, donavan un pan per las pauras armas. Aquel pan se vendiá a la crida sus la pòrta de la glèisa. Un metiá vint sòus, l’autre ne’n metiá trenta, lo que mai ne donava l’aviá. E aquel pauc d’argent, lo balhavan al curat, aquò èra per dire de messas per las armas. Se fasiá cada dimenge.
En d’autres airals, aquel pan benesit, lo copavan e un clergue lo passejava per la glèisa per lo que ne voliá prene. Mème, de còps que i a, disián que las familhas èran nommadas, un còp per setmana, per portar lo pan benesit.
Lo pus sovent, lo curat lo preniá mès caliá que lo paguèsse un bocin o que di(gu)èsse una messa. »
En d’autres airals, aquel pan benesit, lo copavan e un clergue lo passejava per la glèisa per lo que ne voliá prene. Mème, de còps que i a, disián que las familhas èran nommadas, un còp per setmana, per portar lo pan benesit.
Lo pus sovent, lo curat lo preniá mès caliá que lo paguèsse un bocin o que di(gu)èsse una messa. »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...