La cançon de Sant-Chèli
Introduction
Les chants identitaires ou hymnes locaux en occitan, parfois calqués sur une matrice connue, faisaient partie du folklore local.
On doit les paroles de celle-ci à Joseph Vaylet (1894-1982) d'Espalio.
Son
Jean-Daniel TARAYRE
né en 1951 à Renjard de Saint-Chély.
Transcription
Occitan
Français
« Que Sant-Chèli es polit,
De las flors, la verdura,
Bèl vilatge espelit,
Al mièg de la natura,
Sant-Chèli es polit. (bis)
Es amagat dins son valon,
A l’abric del vent, de la bisa,
Sos enfants gardan son renom,
Que mai d’un país rivalisa.
Sembla una corbelha de flors,
Que remplisson lo cur de jòia,
Aquel bri(g)al de nòstres amors,
Nòstra ginta libra valòia.
Avèm d’endriches solombroses,
La cascada del Salt del Grelh,
E los vièlhs rocasses dels Tolses,
Que relusisson jol solelh.
Los Enfruts, Artigas, Lo Franc,
Los Bonals, Bòssa, Las Picadas,
Los Privats, Liandís, Bonafònt,
Qu’a de bòrias tan renommadas.
Del puèg d’Aulòs vesèm l’Aubrac,
Lo castèl de Belveset e Salgas,
Bonafònt, Condom ’mai Aunac,
Boraldas lindas, tèrras galgas.
A la vila an pas l’aligòt,
Aquel regal de las montanhas,
Que l’òm manja amb un brave piòt,
Plan farcit ambe de castanhas.
Tot es bon dins nòstre país,
Forma, petitas e fogassa,
Jusc’al bon vin que nos traís,
Mai que seguèm de bèdra raça.
Coma un gal quilhat sus un truc,
Pas besonh de cap de popèia,
Per ne far petar un bon aluc,
E per dançar nòstra borrèia.
De Ròca-Bassa a Regausson,
E del Suquet a L’Estremalha,
Pertot se ditz quna cançon,
Que cantam a plena gargalha.
Que Sant-Chèli es polit,
De las flors, la verdura,
Bèl vilatge espelit,
Al mièg de la natura,
Sant-Chèli es polit. (bis) »
De las flors, la verdura,
Bèl vilatge espelit,
Al mièg de la natura,
Sant-Chèli es polit. (bis)
Es amagat dins son valon,
A l’abric del vent, de la bisa,
Sos enfants gardan son renom,
Que mai d’un país rivalisa.
Sembla una corbelha de flors,
Que remplisson lo cur de jòia,
Aquel bri(g)al de nòstres amors,
Nòstra ginta libra valòia.
Avèm d’endriches solombroses,
La cascada del Salt del Grelh,
E los vièlhs rocasses dels Tolses,
Que relusisson jol solelh.
Los Enfruts, Artigas, Lo Franc,
Los Bonals, Bòssa, Las Picadas,
Los Privats, Liandís, Bonafònt,
Qu’a de bòrias tan renommadas.
Del puèg d’Aulòs vesèm l’Aubrac,
Lo castèl de Belveset e Salgas,
Bonafònt, Condom ’mai Aunac,
Boraldas lindas, tèrras galgas.
A la vila an pas l’aligòt,
Aquel regal de las montanhas,
Que l’òm manja amb un brave piòt,
Plan farcit ambe de castanhas.
Tot es bon dins nòstre país,
Forma, petitas e fogassa,
Jusc’al bon vin que nos traís,
Mai que seguèm de bèdra raça.
Coma un gal quilhat sus un truc,
Pas besonh de cap de popèia,
Per ne far petar un bon aluc,
E per dançar nòstra borrèia.
De Ròca-Bassa a Regausson,
E del Suquet a L’Estremalha,
Pertot se ditz quna cançon,
Que cantam a plena gargalha.
Que Sant-Chèli es polit,
De las flors, la verdura,
Bèl vilatge espelit,
Al mièg de la natura,
Sant-Chèli es polit. (bis) »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...