Ganhar Pascas…
Introduction
Il ne fallait pas commettre le péché de chair avant le mariage : ganhar las Pascas d’abans los Rampalms.
Cette histoire de la vieille dame confondant un nouveau-né avec un jeune veau et lui trouvant une forte ressemblance avec le père est assez répandue en Rouergue.
Ici, notre informateur fait référence à une vieille tradition. Les naissances avaient lieu à domicile, avec le secours de quelques femmes âgées et expérimentées. En Rouergue, les voisines portaient une poule à l’accouchée pour lui faire un bouillon réconfortant.
Ethnotexte
Roger NIEL
né en 1919 à Saint-Chély.
Transcription
Occitan
Français
« Aquò èra la Loiseta dels Marcials que, en gardent las doblonas, la prima, pel boès de Laguiòla, aviá ganhat las Pascas d’abans los Rampalms.
Lo temps passèt e, entre janvièr de febrièr, s’èran passats dos uroses evenaments : la Loiseta aviá acochat e la vedèla aviá vedelat.
Mès que, ambe totes aquelses evenaments, s’èran pas tròp ocupats del vedelon e, lo vedelon s’èra refregit. L’avián portat davant lo fuòc, dins una caissa coma una cloca, acaptat ambe l’edredon per l’escaufar, lo nas entremièg los caminals.
La Darie dels Casaus, quand aprenguèt los evenaments, di(gu)èt :
“Aquò’s egal, quand mème, me cal ben anar far la visita a cloca.”
Anèt al galinèr amb un escudelat de blat negre, agachèt las polas que èran prèstas a pòndre e di(gu)èt :
“Aquela d’aquí qu’a las patas un pauc borrudas e la crèsta un pauc seca, çai farà ben…”
Atapèt aquela pola vièlha e la metèt dins lo cabàs.
Aquel matin, per anar als Marcials, ecirava, metèt dos parelhs de debasses e los esclòps montats.
Quand arribèt als Marcials tustèt a la pòrta, l’ausi(gu)èron pas del premièr còp, tustèt un pauc pus fòrt e li venguèron durbir.
Te vei aquel bravonèl davant lo fuòc e ditz :
“O, mès aquò’s egal, cossí es polit ! Aquel d’aquí, avètz pas besonh de cercar, cossí sembla son paire !” »
Lo temps passèt e, entre janvièr de febrièr, s’èran passats dos uroses evenaments : la Loiseta aviá acochat e la vedèla aviá vedelat.
Mès que, ambe totes aquelses evenaments, s’èran pas tròp ocupats del vedelon e, lo vedelon s’èra refregit. L’avián portat davant lo fuòc, dins una caissa coma una cloca, acaptat ambe l’edredon per l’escaufar, lo nas entremièg los caminals.
La Darie dels Casaus, quand aprenguèt los evenaments, di(gu)èt :
“Aquò’s egal, quand mème, me cal ben anar far la visita a cloca.”
Anèt al galinèr amb un escudelat de blat negre, agachèt las polas que èran prèstas a pòndre e di(gu)èt :
“Aquela d’aquí qu’a las patas un pauc borrudas e la crèsta un pauc seca, çai farà ben…”
Atapèt aquela pola vièlha e la metèt dins lo cabàs.
Aquel matin, per anar als Marcials, ecirava, metèt dos parelhs de debasses e los esclòps montats.
Quand arribèt als Marcials tustèt a la pòrta, l’ausi(gu)èron pas del premièr còp, tustèt un pauc pus fòrt e li venguèron durbir.
Te vei aquel bravonèl davant lo fuòc e ditz :
“O, mès aquò’s egal, cossí es polit ! Aquel d’aquí, avètz pas besonh de cercar, cossí sembla son paire !” »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...