Lo plonjon
Introduction
On faisait des tas (crosèls) de douze gerbes (garbas) dans le champ moissonné.
Ces crosèls étaient parfois ensuite disposés en petits gerbiers (garbièiras, balcièiras) dans le champ, avant d'être transportés pour former un grand gerbier (plonjon) près de l'aire de battage (sòl).
Ethnotexte
Zélie VAISSIERE
née Boyer en 1899 à Azinières de St-Beauzély.
Transcription
Occitan
Français
« Quand aviam finit de segar pièi ramassàvem nòstras garbas e fasiam un plonjon.
Soi demorada al cap del plonjon que mon pèra fasiá coma una pera dinca-z-a la darrièira garba. Me venián cercar ambe la forca, me disián :
“Met lo pè aquí.”
Me davalavan a l’escala coma aquò. »
Soi demorada al cap del plonjon que mon pèra fasiá coma una pera dinca-z-a la darrièira garba. Me venián cercar ambe la forca, me disián :
“Met lo pè aquí.”
Me davalavan a l’escala coma aquò. »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...