Lo fustièr de Sent-Bausèli
Introduction
Pour abattre les arbres, à la hache (destral, pigassa), il fallait tenir compte de la saison, de la lune et du vent.
Pour les débiter en planches (pòsses, plancas), les scies mécaniques (rèssas) ont remplacé les scieurs de long (ressaires de long) au début du XXe siècle.
Ethnotexte
François MALAVAL
né en 1912 à Saint-Beauzély.
Transcription
Occitan
Français
« Anàvem tombar un aure e fasiam las fenèstras. Fasiam ambe de rove o de castanhièr. Lo castanhièr manna pas. Lo rove manna se òm lo tòmba lo printemps. Se òm lo tòmba a la davalada, lo mes d’agost, mannarà pas.
Un còp èra, tombavan un pin que valiá pas res, lo tombavan amb un vent, lo marin gras, crese, aquò durava. Lo marin gras, aquò’s un vent de marin que vos demorarà sèt o uèch jorns sens plòure. Plòurà après quand se vòl virar. I a fòrça nivols mès plòu pas.
Ara copan cossí que siaguèssa.
Un noguièr, se lo volètz conservar, cal far perir las noses, lo mes d’agost.
Anère en aprentissatge un pauc a-n-acò del paire Ginisty. Mès, en aprentissatge, vos fasián pas far una fenèstra de suita e, un bon jorn, l’obrièr ne sabiá tant que lo patron, tot en agachent. Mès l’òm apren tota sa vida.
A l’epòca, aviam un bovet qu’apelàvem, nos metiam un davant amb una cavilha que tiràvem e l’autre butava. Fasiam lo bovetatge coma aquò.
Per tombar un aure fasiam ambe la pigassa e la tora. Asugàvem la pigassa amb una mòla.
Pièi fasiam charpentièrs, anàvem adujar per far un afèrme, de cabrons, la doèla… O alara anàvem capusar ambe la pigassa, ambe lo patron, per far de fustas. Fasiam un costat drech e pièi de l’autre fasiam pas que tirar la rusca.
Pels plancats, aquò èra ressat a la man, esquilhavan lo boès e los tipes tiravan un passe-partout. »
Un còp èra, tombavan un pin que valiá pas res, lo tombavan amb un vent, lo marin gras, crese, aquò durava. Lo marin gras, aquò’s un vent de marin que vos demorarà sèt o uèch jorns sens plòure. Plòurà après quand se vòl virar. I a fòrça nivols mès plòu pas.
Ara copan cossí que siaguèssa.
Un noguièr, se lo volètz conservar, cal far perir las noses, lo mes d’agost.
Anère en aprentissatge un pauc a-n-acò del paire Ginisty. Mès, en aprentissatge, vos fasián pas far una fenèstra de suita e, un bon jorn, l’obrièr ne sabiá tant que lo patron, tot en agachent. Mès l’òm apren tota sa vida.
A l’epòca, aviam un bovet qu’apelàvem, nos metiam un davant amb una cavilha que tiràvem e l’autre butava. Fasiam lo bovetatge coma aquò.
Per tombar un aure fasiam ambe la pigassa e la tora. Asugàvem la pigassa amb una mòla.
Pièi fasiam charpentièrs, anàvem adujar per far un afèrme, de cabrons, la doèla… O alara anàvem capusar ambe la pigassa, ambe lo patron, per far de fustas. Fasiam un costat drech e pièi de l’autre fasiam pas que tirar la rusca.
Pels plancats, aquò èra ressat a la man, esquilhavan lo boès e los tipes tiravan un passe-partout. »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...