Aval, aval lo long de l'iga…

« Aval, aval, lo long de l’iga,
Tot en gardent, aquel estiu,
Luènh ausi(gu)èri mon amiga,
Que me sonèt delai lo riu.

“Languissi sola dins ma prada,
Voldriái venir tot près de tu,
Mès sèm trop luènh e d’una alada,
Te balhi un cant per chup (?).

– De deçà l’ai(g)a, pastorèla,
Te respondrai d’un espoèr grand,
Ma voès d’aicí encantarèla,
Retronirà jusca ton camp.

– A... bèl pastor de ma pensada,
Mon son te manda simplament,
Lo riu dormís, pren la vesprada,
Benlèu escota ambe talent.

– Siás de mon annada, la drolleta,
Ton fin resson rend amorós.
Buta delai ta cançoneta,
Pel passa-temps de totes dos.

– Fariái ben don de ma junessa,
Per que dins l’an vengue ambe ieu,
E que gardèssem sovenença,
D'aquel bailèra d’un estiu.

– Consola-te, filha polida,
Serai lo pastre de ton cur,
Una sason es lèu finida,
Cambiarem ben lo nòstre sòrt.

Aval près del randal de l’iga,
I tornarem un autre jorn,
Mès alara sans cap d’intriga,
Nos cal servir aquel retorn.” »