Lo paure pastre somelhava…

« Lo paure pastre somelhava,
Dins sa cabana tot solet,
Pendent que somelhava,
Entendèt un sonet,
L’ange que l’apelava :
“Vèni pastorelet !

leu soi un ange que t’apèla,
Leva d’aquí qu’as pro ja(g)ut,
Las novèlas son bonas,
Bonas per ton salut,
Quita donc ta cabana,
Lo Sauvur es nascut.

– Que farai paure miserable,
Que farai ieu de mon tropèl,
Lo lop qu’es devorable,
Me prendrà qualqu’anhèl,
E que soi responsable,
De tot lo miu tropèl.

– Aquò’s la nuèch sanctificada,
Dius es nascut, nos garda tot
Mièjanuèch es sonada,
Ne crentètz pas lo lop,
Mièjanuèch es passada,
Anèm quitatz motons.

– Veni ambe vos, que me cal faire,
Que dirai ieu d’aquel moment,
Ieu ne sabi pas gaire,
Soi un paure inhorent,
Di(g)atz-me cossí cal faire,
O farai bravament.

– Quand tu seràs davant l’estable,
Te botaràs d’a ginolhós,
Diràs : “Dius adorable,
Vòle n’aimar que vos.”
Diràs : “Dius tant aimable,
N’ai d’altre Dius que vos.”

– Mene ambe vos lo miu coratge,
Aquí calriá quicòm de bon,
N’ai res de presentable,
Calriá quicòm de bon,
Venètz jusca l’estable,
Prendretz un anhelon.”

Lo paure pastre en diligença,
Pren lo pus bèl de son tropèl,
Plen de rejoissença,
L’òfra al Nenon novèl,
E dins son inocença,
Prèga lo Dius del Cèl.

“Tenètz, mon Dius, un anhelon,
Tenètz, mon Dius, reçaupètz-lo,
N’ai pas de ben pus presentable,
N’ai pas avut res de milhor,
Mès vos sètz un Dius secorable,
Sabi qu’auretz pitiat de ieu.

– Anatz-vos’n vautres pastorèls,
Anatz gardar vòstre tropèl,
Ieu soi content de vòstra ofranda,
Vos acompanhe pels camins,
E a la fin del grand voiatge,
Ieu vos prendrai al Paradís.” »