L'escòla e lo catechirme

« Quand anàvem a l’escòla, lo matin, ambe los parents, dejunàvem abans de partir a l'escòla. Manjàvem una sopa. Quand partissiam a la sason de las castanhas, ne preniam una pochada, enfin manjàvem la sopa o maitas causas, o de fromatge, o sai pas. 
Arribàvem a l’escòla, aquò èra l’ora solaire, a uèch oras comencava, l’escòla. Duscas a onze oras, demoràvem a l’escòla, sortissiam de l’escòla, i aviá la recreacion entremièg quand mème, e pièi a onze oras sortissiam de l’escòla per anar al catechirme, recitar lo catechirme. 
Aquò se passava coma aquò : un començava a demandar, lo que veniá après respondiá, tornava far la demanda e, ainsi de suite, fasiám lo torn dels bancs. Recitàvem las leiçons coma aquò. Pas entièirament quand mème, mès caliá respondre a la demanda. E pièi, a pus près al mièg, quand aquò èra finit de recitar lo catechirme, lo curat nos explicava la leiçon de catechirme mès nos laissava pas gaire partir abans miègjorn. 
A miègjorn, un certen grope (e ieu ne fasiái partida), anàvem manjar una bona sietada de sopa al convent, una bona sopa de campanha plan cauda. E pièi après una tartina de patè o de confitura mès pas mai. 
E pièi aviam totjorn la museta amb un bocin de cassa-crosta que preniam lo matin en parti(gu)ent de l’ostal. Preniam lo lard qu’aviá servit per far la sopa e lo manjàvem a l’entorn del poèla, a l’escòla, un bocin de salsissa o de fromatge.
Èra plan rare lo qu’aviá un talhon de fromatge de Ròcafòrt, aviam de fromatges secs que se fasián a l’ostal.
De còps que i a, lo qu’aviá un chaudèl o n’impòrta lo podiá manjar a la recreacion. »