Aval, aval, lo long del rivatèl…

« Aval, aval, lo long del rivatèl,
Tot en gardent mas auquetas, (bis)

Li rencontrèri un pastorèl,
Que culhissiá de violetas,
E me diguèt : “Ages pas paur de ieu,
Te donarai de floretas !”

– A pastorèl, ieu n’ai pas paur de tu,
Que m’agradan tas violetas, (bis)

Amb un polit ruban blu,
E aquelas flors banquetas,
Ne garnirai un plan polit capèl,
Per anar a la messa.”

Lo pastorèl sautèt lo rivatèl,
Me prenguèt per la maneta, (bis)

E me forcèt a m’assietar,
Tot prèp d’el sus l’erbeta,
E me faguèt un potonèl polit,
Aquí sus la gauteta.

“A pastorèl, laissa-me lèu anar,
Qu’aval lo solelh trescòla, (bis)

E que benlèu la miá mamà,
Aval, a l’ostal, se plora,
E plan segur que me cridarà,
D’aver daissat passar l’ora !”

– E li diràs a la tiuna mamà,
Que lo rossinhòl cantava, (bis)

E li diràs a la tiá mamà,
Que lo pastorèl virava,
E que sans un brave pastorèl,
Lo lop t’auriá manjada.

Mès per melhor lo dire coma cal,
La vertat seriá pas aquela, (bis)

E li diràs a la tiá mamà,
Que lo pastorèl t’aimava,
Mès per te volre pas tota acabada
T’auriá pas qu’entemenada !” »