Los meissonièrs de Pradas
Introduction
Ce chant, composé au début du XXe siècle sur l'air de "La Cançon de Sent-Joan" (chant de loue) et publiée par Arthémon Durand-Picoral (1862-1937), évoque les còlas (équipes) de moissonneurs de Prades qui se louaient à Bonnefon (Saint-Chély).
Il a été publié dans le recueil d'Arthémon Durand-Picoral avec la mention “chanson vécue”.
Son
Simone FERRIÉ
née Girbal en 1926 à Prades d'Aubrac.
Transcription
Occitan
Français
« Los meissonièrs de Pradas,
Parton per Bonafònt,
Marchan sus doas rengadas,
Guiè, guiè,
Tot'n quilhent lo volam.
I a Baptista de Blase,
Pojolet lo Fabràs,
E Gambilha, viet d'ase,
Guiè, guiè,
Que los sèg per detràs.
I a Mannon de la Bèla,
Amb sos uèlhs cocarèls,
E Finon de Banèla,
Guiè, guiè,
Qu'a los pielses rossèls.
Pierronet del Boriaire,
Fa mèstre perfachièr,
Mès dison d'el, pecaire,
Guiè, guiè,
Qu'es un pauc filhassièr.
E córre la novèla,
Qu'en passent pel Folhós,
A Finon la rossèla,
Guiè, guiè,
A prestat dos potons.
L'annada es aboriva,
Lo blat es bien madur,
Al camp, la còla arriba,
Guiè, guiè,
E totes pican dur.
D'abans jorn, amb la luna,
Van li(g)ar ce qu'an segat,
E cantan tot en una,
Guiè, guiè,
Un bèl Magnificat.
Los auson de La Bòria,
D'Artigas, dels Enfruts,
E se'n pòdon far glòria,
Guiè, guiè,
Que crenton pas degús.
Al cap d'una setmana,
Bastits adrechament,
Cent plunjons sus la plana,
Guiè, guiè,
Se quilhan fièrament.
Ara fan la solenca,
Amai Mossur Pradèl,
Quand l'aligòt s'entrenca,
Guiè, guiè,
Lor plang pas lo vin vièlh.
Los meissonièrs de Pradas,
En quitent Bonafònt,
Marchan sus doas rengadas,
Guiè, guiè,
Tot'n quilhent lo volam.
Pierronet del Boriaire,
Repassa pel Folhós,
E Fineta, pecaire,
Guiè, guiè,
Li tòrna sos potons. »
Parton per Bonafònt,
Marchan sus doas rengadas,
Guiè, guiè,
Tot'n quilhent lo volam.
I a Baptista de Blase,
Pojolet lo Fabràs,
E Gambilha, viet d'ase,
Guiè, guiè,
Que los sèg per detràs.
I a Mannon de la Bèla,
Amb sos uèlhs cocarèls,
E Finon de Banèla,
Guiè, guiè,
Qu'a los pielses rossèls.
Pierronet del Boriaire,
Fa mèstre perfachièr,
Mès dison d'el, pecaire,
Guiè, guiè,
Qu'es un pauc filhassièr.
E córre la novèla,
Qu'en passent pel Folhós,
A Finon la rossèla,
Guiè, guiè,
A prestat dos potons.
L'annada es aboriva,
Lo blat es bien madur,
Al camp, la còla arriba,
Guiè, guiè,
E totes pican dur.
D'abans jorn, amb la luna,
Van li(g)ar ce qu'an segat,
E cantan tot en una,
Guiè, guiè,
Un bèl Magnificat.
Los auson de La Bòria,
D'Artigas, dels Enfruts,
E se'n pòdon far glòria,
Guiè, guiè,
Que crenton pas degús.
Al cap d'una setmana,
Bastits adrechament,
Cent plunjons sus la plana,
Guiè, guiè,
Se quilhan fièrament.
Ara fan la solenca,
Amai Mossur Pradèl,
Quand l'aligòt s'entrenca,
Guiè, guiè,
Lor plang pas lo vin vièlh.
Los meissonièrs de Pradas,
En quitent Bonafònt,
Marchan sus doas rengadas,
Guiè, guiè,
Tot'n quilhent lo volam.
Pierronet del Boriaire,
Repassa pel Folhós,
E Fineta, pecaire,
Guiè, guiè,
Li tòrna sos potons. »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...