Las bartas de ginèsses

« Dins lo temps, lo monde laissavan possar les ginèsses per far las bartas. Tot se teniá, les engrais n’i aviá pas. Copavan les ginèsses e i aviá dels endreits que, ambe las bartas qu’avián, trobavan lo moien – mès pas totjorn, aquò se seguiá pas – de far de blat per dos ans o tres ans. Mès las bartas, caliá que possèsson, possavan pas tot lo temps. Caliá que venguèsson. Copavan les ginèsses, bien arrenjats, les issarts qu’apelavan, e i fotián fuòc quand èran secs. Atí en general lo blat èra brave. Les ginèsses, aquò èra una sorça de revengut, atí aquò èra un bon engrais. »