La cançon de Joaneta

« Quand lo pastorèl ven de gardar, (bis)
Se'n va trobar Joaneta, o lalà,
O lalà, Joaneta o lalà,
Se'n va trobar Joaneta.

“Joaneta, ont anarem gardar, (bis)
Per passar una oreta, o lalà,
O lalà, Joaneta o lalà,
Per passar una oreta ?

– Mès anarem aval al fons del prat, (bis)
Que i a una èrba fresqueta, o lalà,
O lalà, Joaneta o lalà,
Que i a una èrba fresqueta.”

Mès quand seguèron al fons del prat, (bis)
L'èrba seguèt molhada, o lalà,
O lalà, Joaneta o lalà,
L'èrba seguèt molhada.

Mès lo pastorèl quitèt son mantèl, (bis)
Per far assetar Joaneta, o lalà,
O lalà, Joaneta o lalà,
Per far assetar Joaneta.

“Joaneta, aicí nos cau parlar,
Joaneta, aicí nos cau jogar,
De nòstras amoretas, o lalà,
O lalà, Joaneta o lalà,
De nòstras amoretas.”

Ai, mès n'avam talament parlat,
E n'avam talament jogat,
Que la nuèt nos susprenguèt, o lalà,
O lalà, Joaneta o lalà,
Que la nuèt nos susprenguèt.

“De qué me dirà la miá mamà,
De qué me dirà lo miu papà,
D'èstre tant demorada, o lalà,
O lalà, Joaneta o lalà,
D'èstre tant demorada ?

– Diràs que sans un pastorèl,
Polit e rossèl,
Lo lop t'auriá manjada, o lalà,
O lalà, Joaneta o lalà,
Lo lop t'auriá manjada.” »