Segaires e dalhaires

« Èrem dins un vilatge que i aviá una brava bòria e missonavan tot a la man alara prenián sièis o sèt o uèch, aquò dependiá, de jornalièrs. E cadun montava sa renga. E s'aviatz entendut aquò ! Aquò èra un plaser ! Amai lo vin lor deviá pas far plan mal... Donavan a pena. Començavan pas que de far aquela gavèla, pièi la caliá tornar, pièi la caliá estacar, pièi la metre en crosèls. Per un camp, aquò donava de la pena.
E lo fen, aquò èra pareil. Tanben cantavan. I se metián a dos o tres dalhaires e viravan lo capèl. Èran tant contents coma duèi. »