En gardent mos motons…
Introduction
Les versions occitanes de ce "Regret de la Pastorèla" (sur l'air de "En passant par le bois") ont été publiées par Arthémon Durand-Picoral (1862-1937).
Cette pastorèla a été pularisée par les anthologies nord-aveyronnaises.
Son
Lucette RECH
née Maurel en 1932 à Gages.
Transcription
Occitan
Français
« En gardent mos motons,
Vese los aucelons,
Que nisan dos a dos,
Que nisan dos a dos,
E bresilhan d’amor,
La nuèch amai lo jorn,
La nuèch amai lo jorn.
Ieu soi soleta aicí,
Tot lo temps ai languit,
Que me cal pas sofrir,
Que me cal pas sofrir,
Luènh de mon pastorèl,
Que garda pel puèg bèl,
Que garda pel puèg bèl.
Aval lo long d’un riu,
Un mèrle a fach son niu,
Volriái faire lo miu,
Volriái faire lo miu,
De veire son bonur,
Me sente mal al cur,
Me sente mal al cur.
Mon amic Peiroton,
M’a donat un moton,
L’ai pagat d’un poton,
L’ai pagat d’un poton,
Mès que vengue lo jorn,
Lo pagarai melhor.
Maire, maridatz-nos,
Volèm far coma vos,
Dison qu’aquò’s bien doç,
Dison qu’aquò’s bien doç,
Vos avètz fach l’amor,
Ara aquò’s nòstre torn. »
Vese los aucelons,
Que nisan dos a dos,
Que nisan dos a dos,
E bresilhan d’amor,
La nuèch amai lo jorn,
La nuèch amai lo jorn.
Ieu soi soleta aicí,
Tot lo temps ai languit,
Que me cal pas sofrir,
Que me cal pas sofrir,
Luènh de mon pastorèl,
Que garda pel puèg bèl,
Que garda pel puèg bèl.
Aval lo long d’un riu,
Un mèrle a fach son niu,
Volriái faire lo miu,
Volriái faire lo miu,
De veire son bonur,
Me sente mal al cur,
Me sente mal al cur.
Mon amic Peiroton,
M’a donat un moton,
L’ai pagat d’un poton,
L’ai pagat d’un poton,
Mès que vengue lo jorn,
Lo pagarai melhor.
Maire, maridatz-nos,
Volèm far coma vos,
Dison qu’aquò’s bien doç,
Dison qu’aquò’s bien doç,
Vos avètz fach l’amor,
Ara aquò’s nòstre torn. »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...