Lo masuc

« Amont, amont dins las montanhas,
Al mièg de cada pastural,
Dins l’èrba espessa e la ginçana,
Li veiretz un trace d’ostal,
Lo cantalés, lo vedelièr,
Amai lo pastre,
I possèm de cranes aücs,
Aicí i avèm nòstre masuc.

Quand dintraretz dins la cosina,
Li veiretz coma mobilièr,
Al torn d’una taula plan fina,
Les badinhons e les colièrs,
E sul darrièr, dins lo terrièr,
La bona cava !
Que dins lo fresc e dins lo cuc,
Garda la forma del masuc.

E tot amont jos la tiulada,
Al ras del fen pels vedelons,
Cadun plegat dins sa fleçada,
Les òmes barran les uèlhons,
Quand, dins la nuèch,
S’entend gisclar,
La cantauesa,
Darrèr lo pargue rescondut,
S’enduèrm lo tropèl del masuc. (bis)

E lo matin, plan revilhats,
Se’n van per la gleva pès nuds,
Ambe la gèrla e les farrats,
Parton les òmes del masuc,
Quand les vedèls an fach un briu,
Una tetada,
Cada tetina sul farrat,
N’es qu’una brava fònt de lach. (bis)

Quand a la fin d’un despartin,
Tastaretz la forma d’Aubrac,
Pensaretz que, ser e matin,
Les cantaleses an trimat.
Per vos donar coma dissèrt,
Lo bon fromatge,
E cridaretz dins un aüc :
“U-u-u-u-u
Vivan les òmes del masuc !” (bis)

Viva totes les cantaleses,
Que fan la forma, l’encalat,
E les pastres de las devesas,
Al mièg dels tropèls d’aubracs,
Viva lo rol, lo vedelièr,
Amai lo pastre,
E que totjorn, sus cada truc,
Demorarem dins les masucs ! (bis) »