Introduction
Chanson à boire, "Lo paissèl" est une oeuvre du chanoine Jean Vaylet de La Terrisse, sur l'air de "La Paimpolaise".
Elle a été publiée dans le Bulletin de la Solidarité aveyronnaise de juin 1911 et dans celui de juillet 1912.
Le répertoire français était très largement diffusé. Dès le XIXe siècle, les chansons de soldats étaient connues et, au début du XXe siècle, les grands classiques de la chanson française comme "La Paimpolaise" étaient très répandus.
Son
Emile CAVALIÉ
né en 1920 à Marcillac.
Transcription
Occitan
Français
« Grands aures fièrs de vòstra fòrça,
Dels pichons faguètz pas mesprètz,
La vinha ambe sa camba tòrsa,
Sus totes rempòrta lo prètz :
Renha e renharà
Tant que se biurà.
Renha la licor qu'es tan bona,
Lo bèl rasim brun e rossèl
Met de pèrlas a sa corona,
E per sceptre ten lo paissèl.
Brava vinha, cad’ans nos pòrtas
Un panièr de rasims madurs
Mès tas brancas son pas pro fòrtas
As mens de vigor que de cur :
Ton riche present
Brisa lo sarment.
Se del garric aviás la talha
Seriás l'arche e lo don del Cèl ;
Mès semblas pas qu’una brosalha
Te cal apuiar sul paissèl.
Benlèu t’alassas, paura vièlha,
Dempièi quatre mila ans e mai,
Nos versas la licor vermelha
E te tarisses pas jamai :
En buvent ton vin,
Te disèm : merci !
Bona noiriça, ambe largessa
Dòna totjorn lo lach del vièlh ;
E per ton baston de vielhessa,
Te cal apuiar sul paissèl.
Dins ton vielhum venes malauta,
Mès se Dius o vòl pas guerir,
De soenhs te remetrem sans fauta,
Siás tròp aimada per morir :
Parla de florir,
Non pas de perir.
Plantarem lo cèp d’America,
Que t’enfusarà un sang novèl,
E rompliràs nòstra barrica,
Enfants, preparatz lo paissèl.
Nautres trabalhors de la tèrra,
Del trabalh vesèm pas la fin ;
Mès neguèm tota misèra
Dins un tassonat de bon vin :
D’ont mai trabalhèm,
E d’ont mai cantèm.
Un fenhant dins tota l’annada
Lança mens de cançons val cèl
Qu’un vinhairon dins la serada,
En li(gu)ent la soca al paissèl.
La vinha aima lo que trabalha,
Mès lo fenhant la fa patir ;
Vos met un òme sus la palha
Ambe quatre còps de son vin.
Tomban coma un sac
Lo fòrt e lo flac.
Paure omenet cossí trantolas
Quand vòls luchar amb lo vin novèl
E se trobas pas de muralhas
As tanben besonh d’un paissèl.
Al Bacin coneissèm la trelha,
Que nos dòna lo vin claret,
E ne tombèm una botelha,
Sabèm pas suportar lo set,
Nos reünissèm,
E totes buvèm.
Pas de aïna, pas de colèra,
Viva lo tresaur del paissèl,
Brave trabalhor de la tèrra,
Ambe tu cantèm lo paissèl.
Brava junessa tan plan dinha
De servir la reina del vin,
Tu siás un’ autra crana vinha
E vesèm ton borron florir :
Donaràs ton frut
Quand auràs florit.
Sacha, junessa desgordida,
Que la benediccion del Cèl
Feconda la vinha e la vida,
Dels braves enfants del paissèl ! »
Dels pichons faguètz pas mesprètz,
La vinha ambe sa camba tòrsa,
Sus totes rempòrta lo prètz :
Renha e renharà
Tant que se biurà.
Renha la licor qu'es tan bona,
Lo bèl rasim brun e rossèl
Met de pèrlas a sa corona,
E per sceptre ten lo paissèl.
Brava vinha, cad’ans nos pòrtas
Un panièr de rasims madurs
Mès tas brancas son pas pro fòrtas
As mens de vigor que de cur :
Ton riche present
Brisa lo sarment.
Se del garric aviás la talha
Seriás l'arche e lo don del Cèl ;
Mès semblas pas qu’una brosalha
Te cal apuiar sul paissèl.
Benlèu t’alassas, paura vièlha,
Dempièi quatre mila ans e mai,
Nos versas la licor vermelha
E te tarisses pas jamai :
En buvent ton vin,
Te disèm : merci !
Bona noiriça, ambe largessa
Dòna totjorn lo lach del vièlh ;
E per ton baston de vielhessa,
Te cal apuiar sul paissèl.
Dins ton vielhum venes malauta,
Mès se Dius o vòl pas guerir,
De soenhs te remetrem sans fauta,
Siás tròp aimada per morir :
Parla de florir,
Non pas de perir.
Plantarem lo cèp d’America,
Que t’enfusarà un sang novèl,
E rompliràs nòstra barrica,
Enfants, preparatz lo paissèl.
Nautres trabalhors de la tèrra,
Del trabalh vesèm pas la fin ;
Mès neguèm tota misèra
Dins un tassonat de bon vin :
D’ont mai trabalhèm,
E d’ont mai cantèm.
Un fenhant dins tota l’annada
Lança mens de cançons val cèl
Qu’un vinhairon dins la serada,
En li(gu)ent la soca al paissèl.
La vinha aima lo que trabalha,
Mès lo fenhant la fa patir ;
Vos met un òme sus la palha
Ambe quatre còps de son vin.
Tomban coma un sac
Lo fòrt e lo flac.
Paure omenet cossí trantolas
Quand vòls luchar amb lo vin novèl
E se trobas pas de muralhas
As tanben besonh d’un paissèl.
Al Bacin coneissèm la trelha,
Que nos dòna lo vin claret,
E ne tombèm una botelha,
Sabèm pas suportar lo set,
Nos reünissèm,
E totes buvèm.
Pas de aïna, pas de colèra,
Viva lo tresaur del paissèl,
Brave trabalhor de la tèrra,
Ambe tu cantèm lo paissèl.
Brava junessa tan plan dinha
De servir la reina del vin,
Tu siás un’ autra crana vinha
E vesèm ton borron florir :
Donaràs ton frut
Quand auràs florit.
Sacha, junessa desgordida,
Que la benediccion del Cèl
Feconda la vinha e la vida,
Dels braves enfants del paissèl ! »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...