Las tres auquetas
Introduction
Ce conte est classé AT 124 (le loup et les trois animaux dans leurs petites maisons), selon la classification internationale Aarne-Thompson permettant l'indexation des contes populaires par contes-types.
Il s'agit de l'équivalent occitan des Trois petits cochons, conte universel rendu célèbre par les studios Disney en 1933 (version édulcorée car le loup ne dévore pas les frères aînés et ne meurt pas ébouillanté).
Dans ce conte, l'objectif est de récompenser le sérieux, la capacité d'anticipation et le courage dans l'adversité. Comme dans de nombreux contes, le plus fragile des protagonistes se révèle être le plus malin.
Ethnotexte
Josette SÉRIEYS
née Bessière en 1927 à Saint-Mayme d'Onet le Château.
Transcription
Occitan
Français
« I aviá tres auquetas que volián far un ostalon.
La premièira di(gu)èt :
“Adujatz-me a far lo miu e pièi vos adujarai a far lo vòstre.”
Alara fa(gu)èron un ostalon mès que, quand l’agèron acabat, l’auca dintra dedins, barra la pòrta e las volguèt pas adujar.
Las autras doas di(gu)èron :
“De qué vam far ? Sèm pas que nautras doas per far lo nòstre ostalon…"
La segonda di(gu)èt a l'autra :
“Aduja-me e ieu farai pas coma ela, t’adujarai...”
Fa(gu)èron l’ostal mès, quand l’agèron acabat, l'autra dintra dedins, barra la pòrta e ma paura pichona : coma poiràs !
E la paura auqueta se plorava…
“La nuèch que va venir, lo lop me manjarà...”
Aquí passava lo cantonièr que veniá del trabalh, li di(gu)èt :
“De qué as auqueta ?
– A, ai adujat a las autras doas a far lor ostalon e ara me vòlon pas adujar a far lo miu, soi tota sola, ai paur, sai pas de qué vau devenir...
– Te plores pas, auqueta, ieu te'n vau far un, veiràs que serà pus polit e pus solide que los de las autras.”
Lo cantonièr li te fa(gu)èt una polida cabanòta, plan solida, a la pòrta i te fotèt de bravas tachas, amai de tendas...
La nuèch, lo lop arribèt e di(gu)èt :
“Dubrís-me auqueta !
– A non que me manjariás !”
Alara, un còp de cuol per la pòrta, lo lop tombèt l'ostalon e mangèt l’auca.
Pièi, va al segond ostalon :
“Dubrís-me auqueta !
– A non que me manjariás !”
Tòrna fotre un còp de cuol per la pòrta, tombèt l'ostalon e mangèt l’auca.
Pièi anèt a l'ostalon de la pichona :
“Dubrís-me auqueta !
– A non que me manjariás !”
Fotèt un còp de cuol per la pòrta mès que las tachas e las tendas tenguèron lo lop que demorèt aquí penjat per la pòrta.
Lo matin, quand lo cantonièr tornèt partir al trabalh, trobèt lo lop atapat e acabèt de lo tuar.
Dubri(gu)èt a l'auqueta e l'auqueta lo remercièt, èra contenta, anava manjar d’èrba pel prat, anava biure al riu... »
La premièira di(gu)èt :
“Adujatz-me a far lo miu e pièi vos adujarai a far lo vòstre.”
Alara fa(gu)èron un ostalon mès que, quand l’agèron acabat, l’auca dintra dedins, barra la pòrta e las volguèt pas adujar.
Las autras doas di(gu)èron :
“De qué vam far ? Sèm pas que nautras doas per far lo nòstre ostalon…"
La segonda di(gu)èt a l'autra :
“Aduja-me e ieu farai pas coma ela, t’adujarai...”
Fa(gu)èron l’ostal mès, quand l’agèron acabat, l'autra dintra dedins, barra la pòrta e ma paura pichona : coma poiràs !
E la paura auqueta se plorava…
“La nuèch que va venir, lo lop me manjarà...”
Aquí passava lo cantonièr que veniá del trabalh, li di(gu)èt :
“De qué as auqueta ?
– A, ai adujat a las autras doas a far lor ostalon e ara me vòlon pas adujar a far lo miu, soi tota sola, ai paur, sai pas de qué vau devenir...
– Te plores pas, auqueta, ieu te'n vau far un, veiràs que serà pus polit e pus solide que los de las autras.”
Lo cantonièr li te fa(gu)èt una polida cabanòta, plan solida, a la pòrta i te fotèt de bravas tachas, amai de tendas...
La nuèch, lo lop arribèt e di(gu)èt :
“Dubrís-me auqueta !
– A non que me manjariás !”
Alara, un còp de cuol per la pòrta, lo lop tombèt l'ostalon e mangèt l’auca.
Pièi, va al segond ostalon :
“Dubrís-me auqueta !
– A non que me manjariás !”
Tòrna fotre un còp de cuol per la pòrta, tombèt l'ostalon e mangèt l’auca.
Pièi anèt a l'ostalon de la pichona :
“Dubrís-me auqueta !
– A non que me manjariás !”
Fotèt un còp de cuol per la pòrta mès que las tachas e las tendas tenguèron lo lop que demorèt aquí penjat per la pòrta.
Lo matin, quand lo cantonièr tornèt partir al trabalh, trobèt lo lop atapat e acabèt de lo tuar.
Dubri(gu)èt a l'auqueta e l'auqueta lo remercièt, èra contenta, anava manjar d’èrba pel prat, anava biure al riu... »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...