Un còp que ieu me vau dormir…

« Un còp que ieu me vau dormir,
Pensi que ieu me cal morir,
Ai plaser del Cèl e de las armas del Purgatòri,
Que brutlan coma l’òli.
En cas que mòra aquesta nèit,
Rendi mon arma a Jèsus-Crist dins mon lièt,
Dientri dins mon lièt coma dins ma tomba,
Mon arma me ditz de ganhar plan lo Paradís.
Quand ieu me vau dormir,
Preni lo Filh per mon pèra,
La Senta-Vièrja per ma mèra,
Los anges e los sents per me secorir,
E l’Evangèli per m’endormir.
Un Diu tot adorable,
Es nascut dins un estable,
Li a res a l’entorn de el,
Pus bèl que lo solelh.
Un buòu que sospirèt alen,
Li sospirèt sus el.
Sovenga-te mon arma,
Que Jèsus-Crist es mòrt lo jorn del vendres sant,
Sus l’aure de la Crotz,
Entremièg dos lairons.
Aquela pre(g)ària, lo que la saurà,
Ser e matin la dirà,
A la mòrt n’aurà un confessor,
E quand l’arma partirà del còrs,
Anarà tot dret al Paradís,
Demandar a Nòstre-Sénher,
Que li'n faga aquela senta e bona gràcia. »