La vielhòta
Introduction
Cette chanson, dont la matrice remonterait au XVIIe siècle, est très répandue dans le domaine occitan où il en existe de nombreuses versions.
Dans certaines de ces versions, la vieille décrit longuement son cheptel.
La précipitation des événements et des rites liés au deuil renforce l'effet comique de la chanson. La neuvaine a normalement lieu neuf jours après les funérailles et lo cap de l'an le jour anniversaire de la mort.
Son
Alfred SAUREL
né en 1922 à Lunac.
Transcription
Occitan
Français
« Un còp i aviá una vielhòta, (bis)
Que se voliá maridondar,
Dolalim, brom-brom,
Brom-brom la vièlha,
Que se voliá maridondar,
Dolalim, brom-brom.
E rencontrèt un violonaire, (bis)
Que violonava a son agrat,
Dolalim, brom-brom,
Brom-brom la vièlha,
Que violonava a son agrat,
Dolalim, brom-brom.
“Di(g)a-me tus, violonaire, (bis)
Te voldriás pas maridondar ?
Dolalim, brom-brom,
Brom-brom la vièlha,
Te voldriás pas maridondar ?
Dolalim, brom-brom.
Ai cinc chavals dins mon estable, (bis)
Cadun a son colièr d’argent,
Dolalim, brom-brom,
Brom-brom la vièlha,
Cadun a son colièr d’argent,
Dolalim, brom-brom.”
E lo diluns s’enregistrèron, (bis)
E se prenguèron lo dimars,
Dolalim, brom-brom,
Brom-brom la vièlha,
E se prenguèron lo dimars,
Dolalim, brom-brom.
Mès lo dimècres fo(gu)èt mòrta, (bis)
E l’entarrèron lo dijòus,
Dolalim, brom-brom,
Brom-brom la vièlha,
E l’entarrèron lo dijòus,
Dolalim, brom-brom.
Pèi lo divendres la novena, (bis)
Lo dissabte lo cap de l’an,
Dolalim, brom-brom,
Brom-brom la vièlha,
Lo dissabte lo cap de l’an,
Dolalim, brom-brom.
E lo diminge tòrna a la messa, (bis)
June òme coma de d'abans,
Dolalim, brom-brom,
Brom-brom la vièlha,
June òme coma de d'abans,
Dolalim, brom-brom.
Ambe l’argent de la vielhòta, (bis)
N’aurà ben una de vint ans,
Dolalim, brom-brom,
Brom-brom la vièlha,
N’aurà ben una de vint ans,
Dolalim, brom-brom ! »
Que se voliá maridondar,
Dolalim, brom-brom,
Brom-brom la vièlha,
Que se voliá maridondar,
Dolalim, brom-brom.
E rencontrèt un violonaire, (bis)
Que violonava a son agrat,
Dolalim, brom-brom,
Brom-brom la vièlha,
Que violonava a son agrat,
Dolalim, brom-brom.
“Di(g)a-me tus, violonaire, (bis)
Te voldriás pas maridondar ?
Dolalim, brom-brom,
Brom-brom la vièlha,
Te voldriás pas maridondar ?
Dolalim, brom-brom.
Ai cinc chavals dins mon estable, (bis)
Cadun a son colièr d’argent,
Dolalim, brom-brom,
Brom-brom la vièlha,
Cadun a son colièr d’argent,
Dolalim, brom-brom.”
E lo diluns s’enregistrèron, (bis)
E se prenguèron lo dimars,
Dolalim, brom-brom,
Brom-brom la vièlha,
E se prenguèron lo dimars,
Dolalim, brom-brom.
Mès lo dimècres fo(gu)èt mòrta, (bis)
E l’entarrèron lo dijòus,
Dolalim, brom-brom,
Brom-brom la vièlha,
E l’entarrèron lo dijòus,
Dolalim, brom-brom.
Pèi lo divendres la novena, (bis)
Lo dissabte lo cap de l’an,
Dolalim, brom-brom,
Brom-brom la vièlha,
Lo dissabte lo cap de l’an,
Dolalim, brom-brom.
E lo diminge tòrna a la messa, (bis)
June òme coma de d'abans,
Dolalim, brom-brom,
Brom-brom la vièlha,
June òme coma de d'abans,
Dolalim, brom-brom.
Ambe l’argent de la vielhòta, (bis)
N’aurà ben una de vint ans,
Dolalim, brom-brom,
Brom-brom la vièlha,
N’aurà ben una de vint ans,
Dolalim, brom-brom ! »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...