Las fadarèlas a la jaça del Ròc
Introduction
Si les légendes relatives aux fadarèlas sont devenues très rares, il reste cependant sur le canton de Cornus de très nombreux lieux plus ou moins mystérieux comme les baumas (grottes) ou les pèiras levadas (dolmens) auxquels ce nom antique et magique reste attaché.
Comme les fachilhièiras, les fadarèlas faisaient souvent leur lessive les nuits de pleine lune, munies d'un battoir, una batadoira, en or.
On trouve la formule "Se siás bona causa, parla !" dans "Mirèio" de Frédéric Mistral.
Son
Elie ALBAGNAC
né en 1915 au Mas Nau.
Transcription
Occitan
Français
« Las fadarèlas, aquò se passava a l’epòca, sai pas s’es estat vrai o non…
Èra de femnas abilhadas en blanc que se passejavan, e sustot la nuòch. Quand vesián quauqu’un, disparissián, amb un grand bruch de cadenas.
E ben aquela jaça es en-dessús del Clapièr, es dins la comuna de Cornus, sul ròc.
I aviá un pastre, chaca jorn, anava fermar las fedas aquí e anava manjar al Clapièr.
Un jorn, coma arriba a la jaça, i aviá un pijon sul rastèl. Aviá un capèl negre. I va, pausa lo capèl, lo pijon i èra pas, èra a l’autre bot del rastèl. Torna far çò mème, rap ! pas res, èra alai… Quand vei aquò, devala al Clapièr, va dinnar e ditz al patron :
“Ai vist un pijon dins la jaça, amont, essaje de l’atapar ambe lo capèl, crese de l’avure jos lo capèl e se trapa de l’autre costat.”
Lo patron i ditz :
“Escota, aquò’s pas normal, aquò’s quauqu’esprit, i cal parlar. Demanda-iè :
Se siás bona causa, parla, sinon que lo Bon Dius t’escontiga.”
Alara lo pastre arriba amont e lo pijon i èra.
I ditz :
“Se siás bona causa, parla, sinon que lo Bon Dius t’escontiga.”
Lo pijon i ditz :
“Siái estat cinc ans pastre a cò de ton patron e me manca quauquas prièras per anar al Cièl. Crese que i ai pro rendut de services per que me los rende.”
E lo pijon, l’an pas tornat veire. An fach far de pièras e estat finit. »
Èra de femnas abilhadas en blanc que se passejavan, e sustot la nuòch. Quand vesián quauqu’un, disparissián, amb un grand bruch de cadenas.
E ben aquela jaça es en-dessús del Clapièr, es dins la comuna de Cornus, sul ròc.
I aviá un pastre, chaca jorn, anava fermar las fedas aquí e anava manjar al Clapièr.
Un jorn, coma arriba a la jaça, i aviá un pijon sul rastèl. Aviá un capèl negre. I va, pausa lo capèl, lo pijon i èra pas, èra a l’autre bot del rastèl. Torna far çò mème, rap ! pas res, èra alai… Quand vei aquò, devala al Clapièr, va dinnar e ditz al patron :
“Ai vist un pijon dins la jaça, amont, essaje de l’atapar ambe lo capèl, crese de l’avure jos lo capèl e se trapa de l’autre costat.”
Lo patron i ditz :
“Escota, aquò’s pas normal, aquò’s quauqu’esprit, i cal parlar. Demanda-iè :
Se siás bona causa, parla, sinon que lo Bon Dius t’escontiga.”
Alara lo pastre arriba amont e lo pijon i èra.
I ditz :
“Se siás bona causa, parla, sinon que lo Bon Dius t’escontiga.”
Lo pijon i ditz :
“Siái estat cinc ans pastre a cò de ton patron e me manca quauquas prièras per anar al Cièl. Crese que i ai pro rendut de services per que me los rende.”
E lo pijon, l’an pas tornat veire. An fach far de pièras e estat finit. »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...