Introduction
Nous devons les paroles de cette chanson illustrant l'attachement des montanhièrs à leur culture à l'abbé Célestin Aygalenc (1915-1959), curé de La Terrisse, né au Monastère-Cabrespine (Coubisou).
L'air est celui du "Rossinhòl".
On notera la vocalisation du "l" de cantalés et Cantalesa en "u" : cantaués, Cantauesa. Cette particularité linguistique est propre au nord du département.
Son
André VALADIER
né en 1933 à La Terrisse.
Transcription
Occitan
Français
« Amont, amont sus la montanha,
Al mièg de cada pastural,
Dins l’èrba espessa e la ginçana,
Trobaretz un trace d’ostal.
Lo cantaués, lo vedelièr,
Amai lo pastre,
I butan de cranes aücs,
Aicí l’avèm nòstre masuc.
Quand dintraretz dins la cosina,
I veiretz coma mobilièr,
Al pè d’una taula pauc fina,
Los badinhons e los colièrs.
E sus darrès dins lo terrièr,
La bona cava,
Dins la frescor e dins lo cuc,
Garda la forma del masuc.
E tot amont jos la tiulada,
Al ras del fen pels vedelons,
Cadun plegat dins sa fleçada,
Los òmes barran los uèlhons.
Quand dins la nuèch bufa en gisclent,
La Cantauesa,
Darrès lo pargue rescondut,
S’enduèrm lo tropèl del masuc.
E lo matin plan revelhats,
Dins l’aubièira e los pès nuds,
Ambe la gèrla e lo farrat,
Se'n van los òmes del masuc.
Quand los vedèls n’an fach un bri(g)al,
Una tetada,
Cada tetina sul farrat,
Es una brava fònt de lach.
Quand a la fin d’un despartin,
Tastaretz la forma d’Aubrac,
Pensaretz que ser e matin,
Los cantaueses an trimat.
Per vos donar coma dessèrt,
Lo bon fromatge,
E cridaretz dins un aüc :
“Viva los òmes del masuc !”
Viva totes los cantaueses,
Que fan la forma sus l’Aubrac,
E los pastres de las devesas,
Al mièg de lor tropèl daurat.
Viva lo rol, lo vedelièr,
Amai lo pastre,
E que tot còp sus quauque truc,
Se torne quilhar un masuc ! »
Al mièg de cada pastural,
Dins l’èrba espessa e la ginçana,
Trobaretz un trace d’ostal.
Lo cantaués, lo vedelièr,
Amai lo pastre,
I butan de cranes aücs,
Aicí l’avèm nòstre masuc.
Quand dintraretz dins la cosina,
I veiretz coma mobilièr,
Al pè d’una taula pauc fina,
Los badinhons e los colièrs.
E sus darrès dins lo terrièr,
La bona cava,
Dins la frescor e dins lo cuc,
Garda la forma del masuc.
E tot amont jos la tiulada,
Al ras del fen pels vedelons,
Cadun plegat dins sa fleçada,
Los òmes barran los uèlhons.
Quand dins la nuèch bufa en gisclent,
La Cantauesa,
Darrès lo pargue rescondut,
S’enduèrm lo tropèl del masuc.
E lo matin plan revelhats,
Dins l’aubièira e los pès nuds,
Ambe la gèrla e lo farrat,
Se'n van los òmes del masuc.
Quand los vedèls n’an fach un bri(g)al,
Una tetada,
Cada tetina sul farrat,
Es una brava fònt de lach.
Quand a la fin d’un despartin,
Tastaretz la forma d’Aubrac,
Pensaretz que ser e matin,
Los cantaueses an trimat.
Per vos donar coma dessèrt,
Lo bon fromatge,
E cridaretz dins un aüc :
“Viva los òmes del masuc !”
Viva totes los cantaueses,
Que fan la forma sus l’Aubrac,
E los pastres de las devesas,
Al mièg de lor tropèl daurat.
Viva lo rol, lo vedelièr,
Amai lo pastre,
E que tot còp sus quauque truc,
Se torne quilhar un masuc ! »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...