E tant que farem aital… (Dins lo trauc d'una cerièia)

« E tant que farem aital, Marinon,
Cromparem pas de bòrias.
E tant que farem aital, Marinon,
Cromparem pas d’ostals.

Un còp, dos còps, tres còps,
Aquò’s pas gaire,
E un còp, dos còps, tres còps,
Aquò’s pas tròp.

Dins lo trauc d’una cerièia,
I aviá un rinoceròs,
Que dançava, chaütava,
Sus quatre palms de fial gròs.

Una mirga degordida,
Fasiá lo torn d’un grifol,
Assubtava sa cosina,
A còps de pès dins lo cuol.

Una mosca en bicicleta,
Fasiá lo torn d’un caulet,
Passèt sus una mongeta,
Li fotèt un brave pet.

Al combat d’una cigale,
Li aviá cinc cents elefants,
Empli(gu)èron la mar glaciala,
De cadavres e de gens.

Una mosca degordida,
Fasiá lo torn d’un pibol,
Una agaça aluserpida,
Li metèt lo nas al cuol.

Un papin e sa mamina,
Se cercavan los pesolhs,
Los fotèron dins una topina,
E fotèron fuòc al cuol. »