Lo pagés de Comba Negra
Introduction
Maurice Balsa est un conteur exceptionnel. Il détient, de par la seule tradition orale, une grande partie du répertoire fantastique de la Vallée du Viaur qui a tant influencé l'œuvre de l'un des plus grands écrivains occitans du XXe siècle, Jean Boudou (1920-1975).
La famille Balsa aurait compté parmi les siens Honoré de Balzac. Jean Boudou y est apparenté par sa mère Valérie (dite Albanie) Balsa (1892-1980).
Le début de ce conte s'inscrit dans le registre de l'absurde. Il est à rapprocher du conte "L'argent amanlevat” que nous avons collecté auprès d'Armand Clerc à Sébazac-Concourès. La suite du conte est quelque peu obscure.
Ethnotexte
Maurice BALSA
né en 1916 au Bibal de La Salvetat-Peyralès, décédé en 2013.
Transcription
Occitan
Français
« I aviá un dròlle que deviá d'argent al senhor.
Un jorn, lo senhor venguèt a l'ostal e demandèt :
“Ont es lo papà ?
– Es anat duèrbe un pas per ne barrar un autre.
– Ont as la sòrre ?
– Es a l'ostal es en trenh de plorar lo rire de l'an passat.
– Ont as lo fraire ?
– Lo fraire es a la caça, tòrna portar tot çò qu'atrapa pas e çò qu'atrapa, lo pòrta pas.”
Quand lo paire tornèt, lo senhor li diguèt :
“M'envoiaràs lo dròlle.”
Quand lo dròlle arribèt, pensèt que gropavan los cans per lo far infiusar.
Pel camin, atrapèt una lèbre. Quand los cans s'amenèron, daissèt escapar la lèbre, totes los cans anèron darrièr.
“Qu'as fach als cans ?
– Pas res, atrapan çò que m'a escapat a ieu.”
Lo senhor aviá una sirventa e li diguèt :
“Li faràs tombar lo cobertor del carnièr suls rens.”
Quand s'amenèron per copar la carn, la sirventa diguèt al dròlle :
“Copa-lo, tu !
– Non, sai pas far ieu.”
Alara la sirventa se metèt a la copar e lo dròlle li fotèt lo cobertor dessús.
Lo dròlle tornèt en bas ambe lo cotèl.
“De qu'as fach ?
– A ! Çò que me voliatz far a ieu ! Dedins coma defòra, es en trenh de manjar la carn dins la mag.
– De qué i as fach a Marinon ?
– Pas res, pas que çò que voliatz far a ieu.” »
Un jorn, lo senhor venguèt a l'ostal e demandèt :
“Ont es lo papà ?
– Es anat duèrbe un pas per ne barrar un autre.
– Ont as la sòrre ?
– Es a l'ostal es en trenh de plorar lo rire de l'an passat.
– Ont as lo fraire ?
– Lo fraire es a la caça, tòrna portar tot çò qu'atrapa pas e çò qu'atrapa, lo pòrta pas.”
Quand lo paire tornèt, lo senhor li diguèt :
“M'envoiaràs lo dròlle.”
Quand lo dròlle arribèt, pensèt que gropavan los cans per lo far infiusar.
Pel camin, atrapèt una lèbre. Quand los cans s'amenèron, daissèt escapar la lèbre, totes los cans anèron darrièr.
“Qu'as fach als cans ?
– Pas res, atrapan çò que m'a escapat a ieu.”
Lo senhor aviá una sirventa e li diguèt :
“Li faràs tombar lo cobertor del carnièr suls rens.”
Quand s'amenèron per copar la carn, la sirventa diguèt al dròlle :
“Copa-lo, tu !
– Non, sai pas far ieu.”
Alara la sirventa se metèt a la copar e lo dròlle li fotèt lo cobertor dessús.
Lo dròlle tornèt en bas ambe lo cotèl.
“De qu'as fach ?
– A ! Çò que me voliatz far a ieu ! Dedins coma defòra, es en trenh de manjar la carn dins la mag.
– De qué i as fach a Marinon ?
– Pas res, pas que çò que voliatz far a ieu.” »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...