La cançon de las sègas

« Aval sul pont de la Cadena,
En anant dalhar lo prat grand,
I aviá Ramond e pièi Bertrand,
La treita voès de la Serena,
Del fons de l’aiga lor cantèt,
Una cançon que los perdèt.

“Braves enfants, bèla joinessa,
Que sètz la flor de mos valons,
Los jorns son lòngs, los camps son grands,
Auretz bèl temps dins l’èrba espessa,
De vos confir dins la susor,
Prèp de mon aiga, assetatz-vos.

Abans d’anar dalhar la prada,
Venètz aicí vos refrescar,
Venètz nadar, venètz pescar,
E se la trocha vos agrada,
Al fons del gorg cabussaretz,
Tantas e maissas ne traparetz.

La treita voès aital cantava,
D’en bas montava per amont,
Tanplan que Bertrand e Ramond,
Dins lo gorg priond que los tentava,
Mitat-revants, mitat-velhants,
Faguèron un saut sans prene vam.

Las fenejairas del vilatge,
Venián feneirar lo prat grand,
Sonèron Ramond e Bertrand,
Dins los randals, dins los bocatges,
Ailàs, ailàs, Ramond, Bertrand,
Del fons del gorg, tornèron pas.

E desempièi al bòrd de l’aiga,
Ont dormon los enfants perduts,
A mièjanuèch s’ausís un bruch,
Que la nichòla s’en efraia,
E lo matin, totas las flors,
N’an los uèlhons molhats de plors.

Brava joinessa desgordida,
Quand passaretz aval sul pont,
A… fintètz pas dins lo gorg priond,
Anatz dalhar l’èrba florida,
De la Serena e sas cançons,
Paures enfants, mefisatz-vos. »