Lo curat e la maura
Introduction
La foi n'empêchait pas l'existence d'histoires drôles, de formules ou de chants satiriques ironisant sur le clergé, les paroissiens ou les pratiques religieuses.
Ce récit fait songer à "Magre o Gras", conte humoristique attesté dans les fabliaux français du Moyen-Age et publié en occitan par l’abbé Justin Bessou (1845-1918) sous le titre “Godolin, lo pus fin volur del Segalar”.
Ethnotexte
Jean TRANIER-ALAUX
né en 1936 aux Mazières de La Capelle-Bleys.
Transcription
Occitan
Français
« Fasián secar las castanhas jol cloquièr.
Un ser, lo campanièr entendèt quicòm. Anèt vite a la caminada e di(gu)èt al curat :
“I a quicòm que se passa alà dedins, deu èsser lo Diable !”
Lo curat lo seguèt, anèt a la sacrestiá per anar quèrre l’ai(g)a benesida e l’aspersor, e montèt amont.
Aquò èra una maura, agèt paur, passèt entremièg las cambas del curat e lo prenguèt a chaval e cap pel vilatge.
E lo campanièr que cridava darrèr :
“Al secors, lo Diable nos pren nòstre curat !” »
Un ser, lo campanièr entendèt quicòm. Anèt vite a la caminada e di(gu)èt al curat :
“I a quicòm que se passa alà dedins, deu èsser lo Diable !”
Lo curat lo seguèt, anèt a la sacrestiá per anar quèrre l’ai(g)a benesida e l’aspersor, e montèt amont.
Aquò èra una maura, agèt paur, passèt entremièg las cambas del curat e lo prenguèt a chaval e cap pel vilatge.
E lo campanièr que cridava darrèr :
“Al secors, lo Diable nos pren nòstre curat !” »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...