Las velhadas
Introduction
Les veillées (velhadas) au coin du feu (al canton) permettaient de se retrouver en famille, souvent avec des voisins, de se divertir avec des chants, des contes, des jeux et des danses, tout en effectuant de petits travaux.
Ethnotexte
Roger JOULIA
né en 1936 à Vabre.
Transcription
Occitan
Français
« Mon paire, a la velhada o de còps a taula, parlava de quauqu’un que èra al Beç, cresi que s’apelava Martin mès benlèu existava pas mai a l’epòca que ne parlavan. Avián un ase e l’apelavan, me sembla, Cassibralhas. Contavan tot çò que li arribava.
Me rapèli sonca d’una causa que disián, aquel òme disiá :
“Lo monde dison…”
Apèi, me rapèli pas çò que disián. Aquò contunhava e el disiá :
“Lo monde dison, lo monde dison e ieu disi…”
E disián pas la mèma causa.
Sai pas, ai conservat aquela formula aquí, que aquel òme pensava pas coma tot lo monde e aviá lo coratge de z’o dire. »
Me rapèli sonca d’una causa que disián, aquel òme disiá :
“Lo monde dison…”
Apèi, me rapèli pas çò que disián. Aquò contunhava e el disiá :
“Lo monde dison, lo monde dison e ieu disi…”
E disián pas la mèma causa.
Sai pas, ai conservat aquela formula aquí, que aquel òme pensava pas coma tot lo monde e aviá lo coratge de z’o dire. »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...