Lo vailet e la patrona

« Aquò se passava dins una granda bòria aicí, pas plan lènh. Li aviá una gròssa bòria : avián uèch parelhs de buòus e vint parelhs de vacas e, per far marchar la bòria, li aviá lo patron ambe la patrona – avián una trentena d’ans – e avián dos vailets e un mèstre-vailet. D’aquel moment tot lo monde s’ajudava. Mès avián pas de dròlles ! E ne podián pas avure.
Alèra se denigravan :
“Qual aurà aquela bòria ? Qual nos sonharà ? Cossí farem ?”
Lo patron passa totes los vesins alentorn, cap li agradava pas.
Alèra, un ser, di(gu)èt a la patrona :
“Escota, lo mèstre-vailet, qué ne dises ? Es un tipe pro jove, supèrbe, a pas cap de defauts, traba­lhaire…
– Me fariá pas res enquèra de passar una nèch amb el ! Cal z’o i dire, arrenja-te !”
Alèra un jorn atrapa lo mèstre-vailet e li di(gu)èt :
“Escota, cal que te demande un servici.
– A…, patron, se pòdi, aquò serà ambe plaser !
– E ben, li di(gu)èt, escota, te cal un ser anar jaire ambe la patrona.
– A… patron…
– Aquò’s aquò que ieu te demandi. Veses, podèm pas avure de dròlles, aquò’s de ma fauta. Cal que me rendes aquel servici. E anam far lo prètz. Veses, se li me fas un dròlle, te causiràs un parelh de buòus. Se li fas una dròlla, te causiràs un parelh de vacas.”
L’afar conclut, un ser, decida lo vailet d’anar jaire ambe la patrona.
Aquò marchèt que, dins nòu meses, li agèt dos dròlles !
Alèra tot lo monde èra content, fa(gu)èron la fèsta, aquò anava.
Al cap d’una setmana :
“Nos cal reglar los comptes ara !”
Atrapa lo mèstre-vailet e li ditz :
“Vas causir un parelh de buòus.
– A…, patron, non ! Aquò va pas !
– Cossí va pas ?
– Aviam dich un dròlle, un parelh de buòus, una dròlla, un parelh de vacas. I a dos dròlles, me cal dos parelhs de buòus !”
Chicanan un moment, di(gu)èt :
“Tant pis, pren dos parelhs de buòus e te debrolharàs…”
Ne demòran aquí.
Tres o quatre jorns après, lo mèstre-vailet que apèla :
“Patron !
– De qué i a alèra, qual sap, es pas content enquèra ?
– Cal que vos di(gu)e quicòm !
– E qué ? Qué i a ?
– E ben, vesètz, lo ser que ja(gu)èri ambe la patrona, s’aquò aviá pas derapat, vos ganhavi tot l’estable !” »