Lo vièlh casau

« Aval, al fons de la prada,
Se troba un vièlh casau,
Que n’es estat dins lo temps,
Un bon ostau.
Lo vièlh fornèl que,
Dins lo temps, a tant fumat,
Es totjorn encara quilhat.
Resista aquí a tot : a la bisa,
Als vents, a totes les vents,
Demòra aquí, es lo temoènh,
Als uèlhs del monde,
Que dins lo temps i aviá un bon ostau.
Les enfantons pichonèls,
I jo(g)avan davant la pòrta,
Lo vièlh pepin, tot amagat,
S’assetava sul banc de davant la pòrta,
Per caufar al solelh sas tenaças dolors,
Tot en fument sa pipa… »