Charron (rodièr) avec une roue de char (ròda de carri) en cours d'assemblage, 1937-1938

Introduction

Charron (rodièr) avec une roue de char (ròda de carri) en cours d'assemblage, 1937-1938

Henri, Maurice et André Ferrand

Gramont, 1937-1938

« Lo pèra fasiá lo charron. Fasiá de ròdas, los carris, los tombarèls... Fasiá sustot ambe de fraisse apièi de garric o de castanhièr. Mès, los carris, aquò èra sustot de garric. Los caramanhas qu’apelavan, dels tombarèls, atanben. Los carrasses en boès èran en fraisse. Aviá un torn. Los riats de las ròdas èran en garric, las taulas atanben. Tot èra en garric. I aviá pas que las pichonas ròdas de davant de las voeturas que, de còps que i a, las fasián ambe de fau o ambe d’acàcia. Los riats, ne fasiá pas mal en acàcia. Pièi, los botons, los caliá far bolhir dins lo fornàs. Metián los riats un en fàça l’autre, coma aquò se servián de la paret e tustavan en fàça. Pièi, per los equilibrar, que si(agu)èsson totes bien regulièrs, avián un gabarit e fasián virar. Suivant que un riat èra pus bas, ambe dos tròces de barrol, forçavan ambe de còps de martèl per lo far venir. Aquò èra de trabalh.

Partissián amb un fais d’utisses sus l’esquina, tombavan un garric e clapavan la pèrga sus plaça. Fasián tot a la man. Fasián aquò a la davalada. Lo pèra fasiá las pèrgas ambe la pi(g)assa, cap de còp de pi(g)assa se coneissiá pas, tornava tustar ambe lo mairam. » (André Ferrand)