Lo nenon
Introduction
Les trèves ou trèvas étaient des revenants qui se manifestaient de diverses manières pour inciter les héritiers à faire dire les messes qui avaient été prévues pour le repos de l’âme d'un défunt.
Cette croyance était assez répandue jusqu'au début du XXe siècle.
Au moindre incident, on pensait reconnaître le signe d'un défunt.
Ethnotexte
Marie-Thérèse LONG
née Prat en 1944 à Mourmentrès de Graissac.
Transcription
Occitan
Français
« Aquò èra una brava femna que aviá perdut un enfant pichon e, una nuèch que li aviá de vent, tota la nuèch, entendèt :
“Còt, còt, còt…”
Aquela femna cresiá que aquò èra l’enfant que tornava per li demandar quicòm...
Pregava e li fasiá :
“Mès de qué vòls nenon, de pregàrias o un pescajon ?”
Lo matin, quand se levèt, vegèt que li aviá una cadièira un bocin branlenta que èra contra la pòrta e una pola s’i èra jocada. Alara lo vent fasiá tustar la pòrta a la cadièira e, cada còp, la pola fasiá : “Còt, còt, còt…” »
“Còt, còt, còt…”
Aquela femna cresiá que aquò èra l’enfant que tornava per li demandar quicòm...
Pregava e li fasiá :
“Mès de qué vòls nenon, de pregàrias o un pescajon ?”
Lo matin, quand se levèt, vegèt que li aviá una cadièira un bocin branlenta que èra contra la pòrta e una pola s’i èra jocada. Alara lo vent fasiá tustar la pòrta a la cadièira e, cada còp, la pola fasiá : “Còt, còt, còt…” »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...