A qu'es polit nòstre país ! (Cançon de Fondamenta)
Introduction
Cette chanson identitaire d'Henri Réfrégier est de composition récente (mention à Brigitte Bardot) qui perpétue, au travers des cercles d'anciens, la tradition plus ou moins félibréenne des chants identitaires.
Ces chants témoignent de l'attachement des anciens à leur pays et à leur langue.
Dans ce cas particulier, l'air a été emprunté à une vieille chanson que le père d'Henri Réfrégier avait apprise au régiment.
Son
Henri RÉFRÉGIER
né en 1923 à Fondamente.
Transcription
Occitan
Français
« A qu’es polit nòstre país,
Fondamenta e apr’aquí,
De L’Abadiè a La Molina,
Del Mas-Macut a L’Engalina.
I sèm nascuts, i avèm grandit,
I avèm aimat, i avèm patit,
Avèm trigossat dins las planas,
E campejat dins las montanhas.
Siaga l’estiu, siaga l’ivèrn,
Quand tot es blanc, quand tot es verd,
Ambe lo caud o la frescura,
A son país lo temps ne dura.
Cristòl es nòstre president,
Se descarcassa tot lo temps,
Per far plaser es totjorn prèste,
Amb el fasèm plan sovent fèsta.
A l’obèrtura de la caça,
Dels Tornadors a L’Embernàs,
Butan los cans dins las gamassas,
Enric nos tua la lebrassa.
Siái nascut dins l’autra carrièira,
M’i siái trucat a cada pèira,
Teresa i èra ma classarda,
Del sovenir monta la garda.
Brigita Bardòt es conescuda,
A tot bestial pòrta ajuda,
Pauleta es tanplan bravona,
Quand apastura las catonas.
Dins la plana de Sant-Maurice,
Leòn Bosc a plantat bastissa,
Lo vent i prenguèt sa tiulada,
Sa bona umor es demorada.
Se l’aiga veniá a mancar,
Pas Nòstre-Sénher caliá pregar,
Lo que tornava lo rajal,
Es pas amont, èra aval.
Lo quartièr-bas es plan gardat,
Per dels amics es survelhat,
Marie es pas sola gardiena,
I a Marie-Ròsa e Adriena.
Pareis qu’autres còps se pagava,
Quand a l’octroilos vièlhs passavan,
Ara que los Ramas i vivon,
Gratis a biure vos convidan.
Monconhat èra espicièr,
Aviá plan aprés son mestièr,
Ambe la lèva, ambe la baissa,
Totjorn sabiá emplir sa caissa.
Mès Montpaon n’es pas lo Pérou,
E d’argent n’avèm jamai pro,
Mas, se caliá, fariam caucanha,
D’una assietada de castanhas.
E s’aimam tant nòstre país,
Coma l’aucèl aima son nís,
Es que sèm totes coma fraires,
Lo vièlh castèl seriá lo paire. »
Fondamenta e apr’aquí,
De L’Abadiè a La Molina,
Del Mas-Macut a L’Engalina.
I sèm nascuts, i avèm grandit,
I avèm aimat, i avèm patit,
Avèm trigossat dins las planas,
E campejat dins las montanhas.
Siaga l’estiu, siaga l’ivèrn,
Quand tot es blanc, quand tot es verd,
Ambe lo caud o la frescura,
A son país lo temps ne dura.
Cristòl es nòstre president,
Se descarcassa tot lo temps,
Per far plaser es totjorn prèste,
Amb el fasèm plan sovent fèsta.
A l’obèrtura de la caça,
Dels Tornadors a L’Embernàs,
Butan los cans dins las gamassas,
Enric nos tua la lebrassa.
Siái nascut dins l’autra carrièira,
M’i siái trucat a cada pèira,
Teresa i èra ma classarda,
Del sovenir monta la garda.
Brigita Bardòt es conescuda,
A tot bestial pòrta ajuda,
Pauleta es tanplan bravona,
Quand apastura las catonas.
Dins la plana de Sant-Maurice,
Leòn Bosc a plantat bastissa,
Lo vent i prenguèt sa tiulada,
Sa bona umor es demorada.
Se l’aiga veniá a mancar,
Pas Nòstre-Sénher caliá pregar,
Lo que tornava lo rajal,
Es pas amont, èra aval.
Lo quartièr-bas es plan gardat,
Per dels amics es survelhat,
Marie es pas sola gardiena,
I a Marie-Ròsa e Adriena.
Pareis qu’autres còps se pagava,
Quand a l’octroilos vièlhs passavan,
Ara que los Ramas i vivon,
Gratis a biure vos convidan.
Monconhat èra espicièr,
Aviá plan aprés son mestièr,
Ambe la lèva, ambe la baissa,
Totjorn sabiá emplir sa caissa.
Mès Montpaon n’es pas lo Pérou,
E d’argent n’avèm jamai pro,
Mas, se caliá, fariam caucanha,
D’una assietada de castanhas.
E s’aimam tant nòstre país,
Coma l’aucèl aima son nís,
Es que sèm totes coma fraires,
Lo vièlh castèl seriá lo paire. »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...